Getdin...
Hər kəsin getdiyi kimi, hər kəsin etdiyini sən də etdin!Arzularımı məhv etdin...Göz yaşlarım dayanmaq bilmir, boğuluram...Getdiyin gündən bəri həyatımı məhv etdin... Üzülürəm sənə görə, dayana bilmirəm...Hər gün zülmlü gecələr, hər gün göz yaşları...Nə qədər olar? Nə qədər sənin həsrətini çəkəcəm?!

Səninlə hər gün olmağa alışmışdım, sevməyi öyrətmişdin mənə... Bəs necə gedə bildin?! Arzularımı necə məhv edə bildin?!
Bəs deyirdin ki, sənin üzülməyivə heç vaxt dözə bilmərəm?

Üzülürəm sənə görə... Ağlayıram, artıq dözə bilmirəm... 
Dözmək olmur, bu acıya tab gətirə bilmirəm! 
Bu qədər birinə bağlanarkən gözlənilmədən onu tərk etmək çətin duyğudur... Sözlə sevgini izah etmək olmur... Sənə olan sevgimi əsla izah edə bilməyəcəm...

Bəs deyirdin qarşımızda hələ bir həyat yolu vardı, birlikdə yaşıyacaq çox şeylərimiz vardı, bəs hanı bu sözlərin? Yalanmıydı? 
Sevgin saxtamıydı? Yəni məni heç sevmədinmi?!

Unutdunmu?..
Bəs o söylədiklərin nə oldu? Məni heç bir su damcısı qədər də sevmədinmi? 
Dediyin sözlərin nə oldu? Sevgin nə oldu axı?

Gedişinlə bir tək yalnızlığımı mənimlə qoydun... Hər şeyimi alıb getdin... 
Şən, xoşbəxt günlərimi alıb getdin... 
Mənə heç bir xatirə buraxmadan, heç bir şey buraxmadan hər şeyi alıb özünlə aparırsan... 
Bir dənə yalnızlığımı mənimlə qoydun... Necə gəldinsə, eləcə də gedirsən... Mənimlə olan günlərini unudub, gedirsən həyatımdan...

Amma buna layiq deyildim mən... Sənin məni tərk etməyinə layiq deyildim... Gün gələr peşman olarsan məni itirdiyinə görə... Xoşbəxt günlərimi alıb özünlə birgə apardığına görə peşman olarsan...
Bax o zaman yanında olmaram mən... Əslində mən səni itirmədim... Nə də məni sən atıb getdin... Atılanlar həmişə dəyərsizlər olur... Mənsə səni sevirdim... Sən məni itirdin