Fəhlələrin iş görməkdən soyuyan çaylarının dadı gəlirdi günlərdən.
Ölmüş uşaqların yiyəsiz oyuncaqları,
Qocaların yaşamaq həvəsi,
Yanmayan alışqana olan hiddət,
Əldən yerə çırpılan fincan kimi idi günlər.
Yağışdan islanmış küçə iti kimi sığınmışdım sənə.
Siqareti sənin dodaqlarından çəkdiyim,
Qutularını daha bərk əzib atdığım günlərdən idi.
Şəkildə təsadüfi düşən adam idim o gün,
Yağışlı gün idi, yadıma gəlir.
Elə soyuq idi ki, ürəyimsə əllərimdən soyuq.
Arsız-arsız qoxunu da qoyub getmişdin.
Sonra mən başqalarıyla aldatdım səni sərxoşkən.
Metro qatarının şüşəsindəki izlər qədər naməlum adamla.
İndi olmayan evimizdən
Bir qoxu,
Bir şarj,
Bir diş fırçası,
Bir cüt də ayaqqabı əksik qalacaq.
Bir siqaret tüstüsü qapını çırpıb gedəcək saymazyana..