öncə gediş xəbəri gəlir,
bir müddət sonra isə yaşadığı dünyadan sıxıldığın eşidirsən.
uşaqlığınla bağlantılı olan bir insan daha itirirsən,
vidalaşmaq üçün bir faktor daha çoxalır,
o,
əvəzolunmaz illərlə.
sonra,
baxırsan ki, əslində elə də əvəzolunmaz keçmiyib illərin.
özünə bu cür təsəlli verirsən.
heç kəsin yoxluğuyla sarsılmamağı aşılamısan artıq özünə,
ən doğmam dediyinin tərk edişiylə.
səndən daha dəyərli heçkəsin olmadığını təkrarladıqca özlüyündə,
vurulmuş olursan ən olmaz birinə.
qəbul etməkdən qaçdıqca,
tutulursan biraz daha,
və biraz daha...
sonrası?
danışmağı bacaranlardan soruş.
mən hələ ki susuram.
(c)