Əsas
odur ki, başını yastığa qoyduğunda danışa biləcəyin iki kəlimən
düşüncəndəki iki anına dəysin..Amma az daha fərqli..daha səmimi..daha
isti..çünki heç kim yoxdu o yastığın nə içində nə çölündə...və
gözlər tavana dikiləndə, televizora bənzəyən o ekran canlananda orada
bir ssenari yazılıb o saniyə də filmi çəkilsin..
Baş
rolda sən,ən böyük qəhrəman sən..qısa metrajli yataq-tavan filmlərinin
məşhur aktyoru..məşhur rejissoru.Səmimi olmaq lazımdır,aktyorluqda
belə,xüsusən də o aktyor sənin həyatını canlandıran biridirsə.Bioqrafiya filmləri çox vaxt sıxıcıi olur,bilirem...amma rejissor sən,aktyor sən,ssenarist sən...
Və gözlərdəki o
incə pərrdələr yavaşca qapanır,işıqlar sönür səhnədə.. sonda
anlayırsanki bu bir teatrdır... Tanıdığın insan qədər oturacağı olan
tamaşa salonu və tək kadrda çəkilən bir tamaşa...Bəlkə də səhnə..