Yenə bir gecə kağız qələm əlimdə. Başlayıram, səni yazmağa bir alışqan səsi ilə...

Arxamdan demişlər ki, o, duyğusuz. Duyğusuz olduğum üçün mü gözlərim neçə vaxtdır yuxusuz...

Ölmək problem deyil. Bir gün məzarıma gəlsən qalxıb qucaqlamamaq pis edir məni... 

Nə qədər unutdum desəm də onu görəndə hər şey yalan olur...  
 
Dünyanın ən böyük yüküdür: Ağlı səndə olmayanı,  israrla qəlbində daşımaq... 

Səni içimdə yaşatmaq üçün kimləri öldürdüm bir bilsen...

Gözlərinə baxdıqca ağlasa da gözlərim. Ağlamaq üçün də olsa gözlərini özlədim.

Zəhər olsa içərəm əllərindən, yalan olsa atıb gedərəm nifrətimdən, əllərinlə al sevgini pas tutmuş bu qəlbimdən.

Nə sevənə düşmənəm nə sevdiyimə peşmanam. SƏNİNLƏ OLMAQ VARKƏN SƏNSİZLİYƏDİR ÜSYANIM!