Ölüm Ölüm deyə qorxudurlar insanı
Qorxmuram ölümdən qorxduğum qədər çarəsizlikdən...
Çarəsiz qalmaq...İndi olduğu kimi əllərim bağlı qollarım bağlı ayaqlarım get deyər
gedə bilməzsən. qaç, sarıl boyuna, sıx dolan qoyunula, ilan kimi qucaqla heç ayrılma nəfəsin tükənənə qədər, tut əllərindən qandalla biləklərinizi qopara bilməsin kimsə'' deyər
ürəyim. Deyər də edə bilməzsən ya elə baxarsan boş boş insanlara.Eyni indi olduğu kimi Qorxum
Çarəsizlikdən
Ölüm Ölüm deyə qorxudarlar insanı Qorxmuram ölümdən.
Qorxum içimdəki sənin də Öləcəyindən...
günlərlə, Aylarla hətta İllərcə içimdə bir çiçək kimi suladığım sevgi çiçəyimin solmasından qorxum.
Sən nə bildin nəfəs almaq üçün yaşadığımımı? Yox, xeyr .. İçimdəki sənin öləcəyindən Həyata
möhkəm yapışdım mən. Onsuz da nəfəs almaq deyil ki yaşamaq döyüşməkdir aldığın nəfəslə
Ölüm Ölüm deyə qorxudarlar insanı Qorxmuram ölümdən.
Qorxum bu mənə baxan boş divarlardan...
Mən onlara, onlar mənə baxdıqca ağılımdaki həmişə sən. Havalanmaqdan Qorxuram
Əgər havalansam Qorxuram içimdəki səni itirməkdən.
Ölüm Ölüm deyə qorxudarlar insanı Qorxmuram ölümdən.
Mənim qorxum səssiz gecələrdən.
Bu uğultulu gecələrdən qorxaram mən. O gecələr şahid oldu hər şeyimə
Qorxuram eyni
gecələr alacaq səni məndən.
Çarəsiz və səssiz, Gecələr sənsiz mən sənsiz və mən
Qorxmuram ölümdən qorxum yalnız səni itirmə düşüncəsindən.