İçin yanarkən üşümək, ürəyin qan ağlarkən gülmək, darıxıb da sevdiyini görməmək...Eşq budur yaqin.
Əslində bütün insanları sevə bilərdim, sevməyə səndən başlamasaydım.
Hər kəsi sevməyəcəksən, sevirəm deməyəcəksən. Lazım gələrsə səni sevirəm deyə bilmək üçün bir ömür gözləyəcəksən.
Sevmək sevirəm demək deyil, ürəyində hiss etməkdir. Və sevgi yanında olanı sevmək deyil, bəzən gəlməyəcək birini gözləməkdir.
Kimiləri "sevirəm" deyər çünki, əzbərləmişdir. Kimiləri deyə bilməz çünki, həqiqətən sevmişdir.
Nə qədər çətindir əslində sevib də sevmirəm demək. Görüb də görməməzlikdən gəlmək. Yaşadığını bilib də mənim üçün öldü demək.
Var olan bir şey varsa o da yoxluğundur sənin.
Sevəcəksən...Yalnız qaldığında ağlına gələni deyil, heç ağlından çıxmayanı.
Bəzən gedənin arxasından qal demək bəs etməz. Gedən getməyə, sən isə qalmağa məcbursansa heç bir söz bəs etməz.
Bizimki bir sevgi hekayəsi deyildi. Sevgiydi, gerisi hekayə...
Getmək unutmaq deyil, bunu yaxşı bilirsən. Ağlımda gözlərin varkən sən buna getməkmi deyirsən???
Bəlkə də insan sevməyi bilmədiyindən deyil, sevgisinə layiq biri olmadığından yalnızdır.
Vədalar ağrıtsa da , bəzən getmək lazımdır.