Bu sabah oyandığımda…Pəncərəmin Pərdəsini Araladım astaca…İçimi Sardı Yoxluğun…
Gözlərimə Doldu Sənə aid İzlər…Açtım Pəncərəni…Və Saçlarımı dalğalandıran küləyə söylədim Səni…İçimi parçalayan səssizliyə baxmayaraq, Sənli Cümlələrdə unutdum sənsizliyi…
Gəlişinlə bayram edən gözlərimə, yoxluğunu heç yaraşdırmadım..
‘Gələcək’ Dedim ‘Gələcək’… O An Səni, Sənsizliyi Və Yenə Səni Yaşadım…Düşündüm Saatlarca…gizləndim ürəyimin qaranlıq bir küncündə…Ağladım Səssizcə… Sənə Ayırdım Bugünü… qayğı gözləyən Bir uşaq kimi Sığındım Gözyaşlarımın Hər Bir Damlasına…ovutdum qəlbimi heç vaxt gerçək olmayacaq xəyallarınla…
Və Yenə Sevdim Səni bütün varlığımla…
Gün Bitdi, Sən Bitmədin…yuxumda gəlmir artiq…Hər günəş batdığında yox olur xəyalında. …solur gözlərimdə həyatın 7rəngi… Və Yenə Sabah Olur…Yenə Başdan Yaşayıram Hərşeyi…
Gəlişinlə bayram edən gözlərimə, yoxluğunu heç yaraşdırmadım..
Hər şeyi gedişinlə bağlamaq məni cox incidir…
Sən bir dəfə getdin amma mən hər gün bitdim…
Məndən uzaqlarda atdığın hər addımsa, ürəyimin ah-naləsi…
İndi gözlərimi yumsam... Açdığımda, Səni yanımda görsəm və Heç Getməsən...
Gəlişinlə bayram edən gözlərimə, yoxluğunu heç yaraşdırmadım...