Onunla internetdə tanış olmuşduq. İşin ən maraqlı yanı o bir İtalyan idi.
Az-çox bildiyimiz ingiliscəmizlə danışmağa çalışırdıq. Artıq bir-birimizə o qədər öyrəşmişdik ki, bir-birimizə nə söylədiyimizi oxuduqlarımızdan başa düşürdük.Aramızda məsafələr təkcə ölkələr arası deyildi. İkimizdə evliydik. Mənim yoldaşım başqa şəhərdə işləyirdi. Yoldaşımı əsla aldatmağı düşünmədim çox xoşbəxt bir evlilik deyildi mənimkisi amma yenə də düşünmədim. Hər gənc qız kimi bir çox xəyalla evlənmişdim yoldaşımla…
Amma dedigim kimi xəyallarla yaşanmır həyat. Təəssüf ki, hər şeyi qəbul etməyi öyrənirsən. insanları olduqları kimi.. Heç gözləməsi olmadan… amma yenə də özümü aldadacaq bir həyat yoldaşı ruhunda görmürdüm. Xəyanət isə mənə yad gəlirdi, amma tək idim..
Yoldaşımın ən böyük xüsusiyyətidə təəssüf ki məndən əsirgədiyi diqqət idi. Halbuki mən qayğı və diqqət göstərməyi çox sevərəm.Amma mən dədiqqət göstərməyidə unutturdugunu etiraf etməliyəm..
Belə günlər içində internetdəki bir ingiliscə məktub səhifəsinə bir mesaj yazdım..
Təkliyimi paylaşacaq dostlar axtarıram amma olduqca da xoşbəxt bir evliliyim var deyə də yazmışdım. O qədər çox məktub aldım ki..
amma onun maili çox sadə gəlmişdi. çox içdən idi.
özünü izah edirdi,yoldaşını, işini..
Mən də özümdən yazırdım. Bu şəkildə yazışmaların ardından
bir anda əlaqəmiz fərqli bir ölçüyə gəldi.
o qədər romantik idi ki, ardıq o maillərlə yatıb onlarla qalxırdım.. Eyni sey onun üçün də keçərli idi. Sanki birlikdə günümüzü yaşayırdıq.. Birlikdə yağışın altında gəzir, birlikdə yemək edirdik, ikimizdə ac idik buna.
Özümü xoşbəxtlik dənizində hiss edirdim..
Sonu nə oldu ayrılıq..
Bu gün ayrılığımızın ikinci ilidir və o maillərini göndərməyə davam edir..
Amma mən yoldaşıma xəyanət edirəm düşüncəsiylə onu buraxdım…