Bundan təxminən 2 həftə əvvəl ərimlə çox pis mübahisə dalaşdıq. O əsəblə özümü evdən çölə atdım. Çöldə də bərk yağış yağırdı. Nə qədər gəzdim xatırlamıram. Evə dönərkən, evə yaxın bir parkda oturub, həm ağlayır həm də istirahət etməyə çalışırdım. Sonra bir səslə diksindim. 40-45 yaşlarında bir adam mənə, "Yaxşısınızmı?" deyə soruşurdu. Əvvəl cavab vermədim. Adam yenə soruşduqda, bir az qorxuyla, "Yaxşıyam, yalnız otururam!" dedim. Adam, "Burada xəstə olarsınız, niyə burdasınız?" filan dəyincə qorxum artdı. "Evim yaxındır, bir azdan gedəcəyəm!" dedim. Adam, "O zaman zəhmət olmasa gedin, xəstə olmayın!" dedi. O vaxt telefonum çaldı, ərim axtarırdı, cavab vermədən telefonu bağladım.

Adam anlamışdı yəqin, bir az gülümsəyərək, "Hər evdə olar belə şeylər, məncə bu saata çöldə qalmayın, evinizə gedin!" dedi. "İndi getmək istəmirəm!" dedim, amma soyuqdan da titrəyirdim. Adam, "Bax maşınım burdadı, istəsən bir az istilən, sonra xəstə olma!" dedi. Əvvəl, "Xeyr, məni rahat buraxın!" dedim, amma bir tərəfdən də adamın qayğısı xoşuma getmişdi. Adam, amma, sənə zərər verməm!" deyə israr edirdi. Bir anda, "yaxşı!" dedim. Avtomobili gözəl bir mikroavtobus idi. Mindik avtomobilə, qızdırıcını açdı, amma üşüməm keçmirdi. Başmaqla evdən çıxdığımdan ayaqlarım su içində qalmışdı, soyuqdan rəngi dəyişmiş qızarmışdı. Ayaqlarımı bir-birinə sürtüb istilətməyə çalışırdım. Adam da bir tərəfdən danışır, mənə tövsiyələr verirdi.

Həm qorxurdum, ensəmmi deyə düşünürdüm, həm də o qədər üşümüşdüm ki, ayaqlarımı qarnıma doğru çəkmiş, əllərimlə davamlı ayaqlarımı ovurdum. Adam, "Bir dəqiqə, əsla/ qorxma!" dedi və ayaqlarıma əllərini uzadıb ovmaya başladı. Əvvəl, "Zəhmət olmasa etməyin!" deyib ayaqlarımı çəkməyə çalışdım. Amma o, " icazə ver, sənə zərər verməm, yalnız istilətmək istəyirəm, qorxma məndən!" dedi. O qədər nəzakətli idi ki, çox təsirlənmişdim. Ayaqlarımı ovarken içim tərpənməyə başlamışdı. İlk dəfə xarici bir əl mənə toxunurdu. Artıq bədənimi də ona doğru çevirmişdim. Ayaqlarımı ovarken əli baldırlarıma dəyməyə başlamışdı və mən səs çıxara bilmirdim. Hətta içimdən daha çoxunu istəyirdim. Sanki məni anlamış kimi, bir anda, "Çox gözəlsən, kədərlənmək yaraşmır sənə!" dedi və ayağıma öpüş qondurdu.

Çox təəccüblənmişdim, heç tanımadığım biri ayağımı öpmüşdü. Sonra təkrar öpdü .O qədər xoşlanmışdım ki, səs çıxarmırdım. Çox xoşuma gəldi bu.
Beləcə həmin gecə mənim üçün unudulmaz oldu.Gecə evə qayıtdım və yoldaşımla barışıb həmin anın dadını çıxarmağa çalışdım bir yandan da. Xəyanət etdiyim üçün peşmanam amma yoldaşımdan görmədiyim qayğını gördüm həmin gecə.