İlk öncə Aytən xanıma təşəkkür edirəm ki anonimliyi qoruyur,Sonra İnci xanımada təşəkkür edirəm belə bir təklif etdiyi üçün...inanıramki mənim kimi bir çox qadınlar bu layihədən yararlana bilərlər....Başlıyım 1 il 9 aydı qəlbimdə sirr kimi saxladığım dərdimi sizinlə bölməyə.......
Mən nişanlıyam,amma qəlbimdə başqası var...Mən nişanlımı sevərək nişanlanmadım,Sevdiyim oğlana acıq vermək istədim...Mən öz sinif yoldaşım,ən yaxın oğlan dostumu sevirdim,oda məni...deməy olarkı eyni partada oturardıq,danışardıq gülərdik,evə belə bərabər gələrdik,bir gün bu dostumdan kimi sevdiyni soruşdum,demədi ...əl çəkmədim məndə,bayıra çıxaq deyəcğm dedi,bayıra çıxdıq və o məni sevdiyni dedi,Şok olmuşdum,heç gözləməzdim...hətta ağladım...niyə belə oldu axı? Zaman gəldi mən onu sevdim,lakin danışmırdıq....indiki bəzi sevgililər sevginin "öpüşmək,sarılmaq,mesajlaşmaq sanır"amma biz elə olmadıq,danışmırdıq amma gözlərmizdən anlardıq nə demək istədiymizi,məktəbmizdə hələ də barmağımı kəsib qanımla yazdığım Onun adı var...bu sizə görə dəlilik sayıla bilər,mənə görə isə yox...Qanla ad yazmaq,o heçvaxt kitab oxumazdı,amma mənə şeir oxumaq üçün lövhəyə çıxar şeir deyerdi...herkes gülürdü ,müəllimədə bilirdi bi birmizi sevirdik,oda heçnə deməzdi...Oda hər gün çıxıb lövhədə şeir oxuyardı..))Sinifdə hərkəs bilirdi,qızlar məni əsəbləşdirirdi məndə dayanmayıb ağlardım,həmin an O içəri daxil olardı,gözləri dolardı,Elədə yaraşıqlı deyildi,hündür əsmər,arıq.amma gözləri qapqara daim sevgi ilə baxardı...evdən heçkəsin onun ailəsindən xoşu gəlməzdi,Ona vermiyəcəkdilər,mən yenədə sevgimnən dönmürdüm ,hərdən döyülürdüm ,danlanırsdım,məktəbə qoymazdılar...amma mən əlçəkmirdim...Onu dəlilər kimi sevirdim...ilk sevgim...Hər gün evə,məktəbə ötürərdi..mənə bir söz deyən olsa nələr edərdi,bir gün xəstələndim,hardasa 1 həftə getmədim məktəbə..heçnə yemirdim ,içmirdim sadəcə yatırdım...rəfiqəm zəng etdi dedi ki"sevgilini hədələyiblər,o hərkəsə sevgili oıduğnuzu deyib,sübut etməsən olnu döyüb öldürəcəklər"məndə tez yerimdən durdum ,məktəbə qoymurdular xəstə idim,qızdırmadan yanırdım,süddən iyrənirəm amma məkətbə qoysunlar deyə 3-4 st içib ağlayaraq yalvardım mamama,guya tarixden yoxlama yazacayıq.məktəbə getdim və məktəbin bütüb oğlanları idi,mənim üstümdə dava edirdilər,Hərkəsin içində onu sevdiymi dedim,əyər birazda gec getseydim...hərkəs dağılışdı,amma adıma söz çıxardılar,1+5 danışdılar....evdə mama şillə vurdu hərkəs danladı...məktəbə gedib xaiş etdimki hərkəsə de yalandır bu məsələ demədi..onun üzündən bildi hərkəs...Birdəfə ən yaxın qız rəfiqəm gəldi onun barəsində nələrsə soruşdu,sonra gedib ona yalan-yanlış danışdı(bu qızda onun sevdiyni və aramızı vurmaq isətdiyni öyrəndim).Köhnə sevgilimi bayıra çağırım sevgi haqda nələrsə soruşdum,hərkəsim içində"Hər şey çoxdan bitib,daha sevmirəm səni" dedi dünya başıma uçdu...buna inana bilmirdim..dizlərim yerə gələrək yıxıldım...o isə çıxıb getdi,hərkəs mənə baxırdı mənsə ağlıyırdım...inana bilmirdim...,niyə axı,?ağır depresiya yaşadım.günlərcə heçyerə çıxmadım,ac susuz,ağlamaqdan ölürdüm.və ona acıq vermək və indiki nişanlımın məni çox sevdiyni görərərək nişanlandım...sevmiyə sevmiyə..(((nişandan sonra məktəbə getdim,dostum dedi ki "sənin nişanından sonra məktəbə gəlmədi,siqaret çəkdi,içdi,yemor içmir,halı pisdir" məyərsə o uşaqların ağzını yığmaq ,söz söhpət yığılsın deyə belə edibmiş...mən artıq nişanlı idim ,nə o məni nədəki mən onu unutmuşdum,nişanımdan sonra bir neçə dəfə toyda gördüm onu,Qəmli sulu gözlərlə mənə baxırdı,gözlərindən oxuyurdum hər şeyi...Mən isə ağlamayaım deyə üzümü çevirirdim,özümü xoşbəxt kimi göstərmək istiyirdim,o gözlərni çəkmirdi məndən çünki sevirdi...elə anlarım olurduki nişanlımla danışırdım sonrada ağlıyırdım ,çünki bacarmırdım.Onun üçün darıxırdım...bizim yollarmız birləşəyəcəkdi,evdən kimsə razı deyildi,mən ona qaça da bilməzdim atamla anam bağışlamazdı...atama yalandan (indiki nişanlımı )sevirəm dedim və nişanlandım,bor neçə dəfə nişanımı qaytarmaq istədim amma bilirdimki atam həmişə başıma qaxacaq,bəs sevirdin nə oldu?deyəcək...Nişanlıma yazığım gəlirdi çox sevirdi məni...Bu sevgidə günah ailəmdə və ikimizdə oldu...amma soruşsaz hələdə unutmadım onu,niaşndan sonra məktunlarmızı,qızıl gülləri,ona yazdırdığım xatirə dəftərni ağlıya ağlıya yandırdım...nişanlım sevir məni,amma onunla danışanda hərdən bezirəm,sıxılıram...Sevə bilmirəm çünki...atamın anamım başını aşağı əyməmək üçün atdım bu addımı...amma zamanı qaytarma şansım olsaydı nişanı çoxdan qaytarardım,yada heç nişanlanmazdım...artıq 1 il 9 aydır nişanlıyam...toya hazırlaşır hərkəs və olduqca GECDİR....onum yeri qəlbimdə bir başqa oldu həmişə...
Oxuduğnuz üçün təşəkkür edirəm qızlar.....