Sosial şəbəkələr ciddi bir asılılıq da gətirdi həyatımıza. Bildiyiniz maddə ya da siqaret asılılığı kimi bir şeydir. Hətta onlardan daha ağır bir asılılıq. Çünki siqareti ya da maddəni hər an hər yerdə istifadə edə bilərsiniz, amma ictimai paylaşma şəbəkələri hər an hər yerdən çata bilər, orada olmanın yaradacağı həzzi əldə edə bilərsiniz. Ancaq bu asılılıq texnologiya ilə də dəstəklənir və asılılıqdan uzaq dayanmaq ya da xilas olmaq demək olar ki, qeyri-mümkündür. Texnoloji asanlıq nədir desəniz, o da bu ki; son bir neçə ildir cib telefonları və həblər ictimai şəbəkələrlə birlikdə paket olaraq təqdim edilir. Siz yeni bir telefon aldığınızda onsuz da Facebook, Twitter, Linkedin, Instagram, Youtube və s. içində hazır olaraq var. Sizə yalnız şifrənizi girib yeniləmək qalır. Bu qədər əlinizin altında olan, bütün təşkilatların, rəsmi və ya qeyri rəsmi bütün təşkilatların iştirak etdiyi bir ictimai paylaşma platformasından necə uzaq qalın ki? Qalmaq olmur onsuz da. O zaman bir az daha həqiqi şeylərdən bəhs etmək gərəkdir. Məsələn xüsusilə biz böyüklərdən daha ağıllı, daha sürətli öyrənən və texnoloji inkişafları daha qorxusuzca qəbul edib istifadə edə biləcəyimiz uşaqlara qadağan qoymaq yerinə onlara zərər görmədən bu sahələri istifadə etməyi öyrətmək gərəkdir. Bu mənada məktəblərdə texnologiya və kompüter təhsilləri dərsləri qoyulmuş və yaxşı da olmuşdur. Uşaqlara və gənclərə qadağa yerinə əsl biz yetkinlərin də bu mövzuda məlumat və bacarıq sahibi olmamız gərəkdir. Ancaq biz işin bu tərəfinə keçə bilmədik. Çünki sosial şəbəkələr səbəbiylə depressiyaya girməklə məşğuluq.