Günlər, içindən keçdiyin gül bağçası kimi gözəldir. Dünyanın ətri də könlünü oxşayır, səsi də, dadı da, mənzərəsi də.
Sevirsən, ürəyin ovcunda tutduğun quş ürəyi kimi çırpınır, o qədər
həssas, o qədər kövrəksən ki... Bu sevgi ilə yenidən doğulmuş kimisən.
Ömrünü onsuz təsəvvür edə bilmirsən. Dünya onunla gözəlləşdi gözündə. Və
bir gün...
***
Qucağında iki körpəsi ilə sığınmağa yer axtarırdı. Ər evindən
qovmuşdular, ata-anası da qapını üzünə açmadılar. Qoşulub qaçandan sonra
barışmamışdılar. Doğrusu, ata-anası onun qaçacağını heç ağıllarına da
gətirməzdilər, amma olmuşdu. Sevgi deyilən bir xülyaya uyub, el arasında
deyildiyi kimi ata-anasını yerə vurmuşdu. Bu da nəticəsi. 3 il tamam
olmamış qucağında iki körpə ilə bir axşamüstü sığınmağa yer axtarırdı.
***
Ailədə hər kəs yerini biləndə nə narazılıq olur, nə darısqallıq. Amma
rahatlığımızı da itirmişik, mənzilimiz də başımıza dar gəlir. İnsan
nəyin nə olduğunu anlamayanda heç bir işinin bərəkəti olmur. Elə bildi
ki, sevib evlənib. Əgər soruşsan ki, sevgi nədir, heç əməlli-başlı cavab
da verə bilməz. Bəlkə də hər şey bir qığılcımdan başlamışdı, heç özü də
fərqinə vara bilmədi. Sonra da inada düşdü. İnad başlayan yerdə ağıl
arxa plana keçir. Ölsə də, qalsa da, odur, vəssalam! Amma heç üç il
keçməmiş hər şeyin paxırı çıxdı. Bəs harada qaldı o "ölsə də, qalsa
da?”...
***
Desəm ki, dörd tərəfimizdə cahillik ayaq açıb yeriyir, çoxu etiraz
edəcək. Amma cahillik nədir, heç bu haqda düşünmüsünüzmü? Cahilliyin
kitab oxuyub-oxumamaqla heç bir əlaqəsi yoxdur. Adam var ki, min kitab
oxuyub, amma cahilin böyüyüdür. Adam da var ki, bircə kitab oxuyub, amma
cahil deyil. Haqqı batildən, xeyri şərdən, günahı savabdan ayıra bilən
insan cahil deyil, heç kitab oxumamış olsa da.
***
Ovcunda balaca bir çiçək toxumu tutmusan. Rəngi qapqaradır. Onu torpağa
basdırırsan, içindən yamyaşıl bir fidan göyərir. Böyüyür, böyüyür,
qol-qanad açır. Sonra o qara toxumdan çıxan yaşıl bitkinin yarpaqları
arasında qıpqırmızı bir çiçək açır. Amma başlanğıcda hər şey balaca,
qapqara bir toxumun içində gizlənmiş şəkildə idi.
Yazımızı bədbin bir mənzərə ilə başladıq. Sevdiyini, sevildiyini düşünüb
qoşulub qaçan və 3 il keçməmiş qucağındakı iki körpəsi ilə sığınmağa
yer axtaran gənc bir ana. Sonra da cahilliyin başqa mənzərələrinə nəzər
salmağa çalışdıq. Əslində həyatımızın hər məqamında cəhalətə rast gələ
bilirsən: istər ailə-məişət münasibətlərimizdə, istər dünyaya
baxışımızda.