1. Mən sənin dostun deyiləm.
Bildiyiniz kimi, bütün psixoloqlar
uşaqlarınıza dost kimi davranmağı məsləhət görür. Lakin bu münasibət
yalnız onlarla oyun oynadığınız, birgə vaxt keçirdiyiniz, söhbət
etdiyiniz zaman olmalıdır. Digər vaxtlarda isə uşağınız sizə bir
valideyn kimi hörmət qoymalıdır.
2. Öz-özünə oynamağı öyrənməlidir.
Uşağınızın özüylə vaxt keçirməsinə icazə verməlisiniz. Onun müəyyən zaman ərzində öz-özünə oynamasına şərait yaradın.
3. Uşaqlarınızı görməzlikdən gəlməyin.
Nə
qədər böyük qərar verirsinizsə verin hər zaman uşaqlarınızı da bu
prosesə daxil edin. Bununla onların bir şəxsiyyət kimi inkişafına şərait
yaratmış olarsınız.
4. "Çünki mən belə istəyirəm” deməyin.
Uşağınıza
qadağalar qoyduğunuz zaman bunun səbəblərini açıqlamalısınız. Məsələn,
niyə bayıra çıxmağa icazə vermədiyinizi, dostuyla niyə oynaya
bilməyəcəyini və niyə yatmalı olduğunu ona məntiqli səbəblərlə izah
etməli, "mən belə istəyirəm ona görə” deməməlisiniz.
5. Sən sus!
Bu cümləni leksikanızdan çıxardın və uşağınız bir mövzuda fikir bildirmək istəyəndə buna icazə verin.
6. Ağlamağına icazə verin.
Uşağınız
ağlamaqla hər istədiyini elətdirə biləcəyini düşünsə, bütün nəzarət
onun əlinə keçəcək deməkdir. Buna görə də ağlamağına icazə verin və
ağlayır deyə hər istədiyini etməyin.