Eşitdiklərimdən sonra məni ağlamaq tutmuşdu. Necə bir oyunun içindəydim mən? Bayaq eşitdiklərim nə idi hə? Nə?! Ola bilməzdi bu. Ola bilməzdi! Biri mənə desinki indi eşitiklərim sehv idi. Mən Sunaya aid deyildi.Çünki bir zərbəni daha qaldıracaq bir gücə sahib deyildim mən. Fəriddi Anardı kimdi bilmirəm amma mən ona inanmaqla böyük sehv etmişdim. Hələ Aytən? Ən yaxın dostum.Nə haqqları var idi. Arxamdan iş çevirməyə! Onlar məni görəndə qaçmağa başladım artıq.Fərid qolumdan tutdu.
Fərid: qulaq as Sunay
Sunay: Fəridsən Anarsan hər kimsənsə uzaq dur məndən
(hələdə ağlayırdı,əli ilə sinəsinə vurub iteleyib maşına tərəf qaçdı)
Aytən: yalnız burax qoy düşünsün biraz
Fərid: mən indi onu yalnız qoysam birdə çətin tapam mən onu
Fəriddə maşına gəldi. Sunayın yanına oturdu.
Sunay: (qışqıraraq) dur yanımdan!
Fərid: qulaq as mənə
Sunay: dur dedim dur! Yalancı! İnamışdıme mən sənə! Keçmişimi arxamda buraxıb! Hec görmədiyim, hec tanımadığım bir insanı ....
Fərid: ardın de
Sunay: onsuzda bir önəmi yoxdu artıq
Fərid: var Sunay var.. Sən hec nə bilmirsən
Sunay: bilməydə istəmirəm artıq! Kaş həyatımda anonim olaraq qalardın amma gözümdən bu qədər düşməzdin! Dur indi yanımdan məni tanıyırsansa dur
Sunayın bu dediklərindən sonra durdum yanından. O qədər pis idimki.Necə qazanacaqdım mən onu. Mənə görə Aytən ilədə arası pozuldu artıq. Mən cəhənnəm Sunay indi yalnız idi. Kimə deyəcəkdi içindəkiləri indi. Bu gün onun ən maraqlı günü olmalı idi. Amma mən məhv etmişdim. Kaş hec gəlməsəydim bu gəzintiyə. Axmağam mən axmaq! İçimdən özüm özümə lənət oxyurdum. O yaşıllar mənə görə göz yaşı tökürdü indi. Lazım idi Fərid həə sənə lazım idi deyib əlim ilə başıma vururdum. Maşına qayıdıb minəndə bir oğlan ilə yerin deyişmişdi.Hec gəzmək havası yox idi. Aytən cəhd etmişdi onunla amma faydası olmamışdı.Gəzintimiz bitmişdi artıq. Bu gün meşədə çadrlar qurub qalacaqdıq. Bu soyuq havada bunu kim düşünmüşdüşsə! Sunay üşüyəcəkdi çünki. Onun soyuğa davamı yoxdu. Sunay bir qızla çadır qurmağa başlamışdı. Amma qura bilməmişdilər. Bir oğlan onlara köməy etməyə başladı.Tanıdıq biri idi.4kurslarda oxuyan şorgöz Xalid! Yanlarına getdim.
Fərid: köməy lazımdı Sunay?
Mənə tərs-tərs baxdı.
Xalid: siz bir birinizi tanıyırsız Anar?
Sunay: yox Xalid mən Anar addı adam tanımıram!
Bunu deyib məni itələyib meşənin içinə tərəf üz tutdu. Saat 7 yə qalmışdı.Hava azacıq olasada qaralmışdı.Ona görə məndə Sunayın arxasıyca getməyə başladım.Bir az getdikdə onu gördüm. Ağacın birinə söykənib yerdə oturmuşdu. Yanına gəldim dizlərimi yerə atıb aşağı çökdüm.Əynimdəki spartivnini ona uzatdım
Fərid: al bunu at ciyninə
Sunay: etiyyacım yoxdu
Fərid: uşaqlıq eləmə Sunay üşüdüyünü hər ikimizdə çox gözəl bilirik.
Sunay: əl çək məndən! (ayağa qalxdı)
Fərid qolundan tutub ağaca direyib ona yaxınlaşdı.Tam gözlərinin içinə baxıb "Mən Səni Sevirəm" Yaşıl dedi. Sunay nə qədər itələməyə çalışsada Fəridi amma Fərid olduğu yerdə qalmışdı terpənmirdi.
Sunay: yaxınlaşma mənə (Fəridin qoxusu dəli etmişdi məni. Bir insan necə torpaq qoxa bilərdi axı? Bax indi Fərid torpaq qoxurdu. İç səsim öləndə məni bu toprağa basdırsınlar deyirdi. Amma Son anda özümə gəlib) burax məni!
Fərid: mənə qulaq asmayana qədər burxamaycam
Sunay: nəyinə qulaq asım həə daha nəyinə?!
Fərid: gözlərin dəli edir məni Yaşıl
Sunay: Mən sənə qulaq asmaq istəmirəm.(möhkəmcə itələyib onu özümdən uzaqlaşdırdım.) Gedirəm mən! (iç səsim ay axmaq hava qaranlqıdı görmürsən? Tək başına necə gedəcəksən? deyirdi.Bu defə haqqlı idi iç səsim. Fərid isə gülürdü. Bilirdiki qorxuram qaranlıqdan. O mənim haqqda hərşeyi bilirdi.)

Bölümün Sonu ...

Müəllif: İ.Qönçə[/i]