6 ay sonra.
Əfşan. Anar mən qorxuram Anar (qışqıraraq)
Anar. Qorxma canım mən yanındayam. Məndən bərk bərk yapış.
Əfşan. (Yazıq səs tonuyla) alınmır. Teyyarə çevrilmək üzrədir artiq. Qorxuram ölməkdən qorxuram
Anar. Qorxma canım mən yanındayam heç nə olmayacaq
Əfşan. Anar çox qorxuram
Təyyarənin gözlənilməz enişi. Əfşan və başqalarının imdad diləyici qışqırtıları.
Əfşan. Anar Anar
------------
Tib bacısı. Həkim xəstə tərpəndi
Həkim. Yaxşı indi gəlirəm
Tib bacısı. (Qışqıraraq) Həkim təcili gəlin xəstə şoka girdi
Həkim qaçaraq palataya daxil olur. İlk yardım müayinəsini xəstə üzərində təbiq edir. Çətinliklədə olsa xəstəni şokdan çıxarda bilir. Həkim palatadan çıxdıqdan sonra Namiqin sual dolu baxışları həkimə zillənir
Namiq. Necədi
Həkim. Son 6 ay dan sonra qənaət bəxşedicidir vəziyyəti
Namiq. Necə yəni
Həkim. Tiqran bəy 6 aydırki kliniki ölüm vəziyətində yaşayır. Yəni beyin hüceyrələri ölüb
Namiq. (Əsəbi şəkildə) həkim adam dilində danış!
Həkim. (Sakit tərzdə) Tiqran bəy aparata baglı şəkil yaşayır. Dəfələrlə sizə aparatdan ayırmagı təklif etsəkdə siz razı olmamısız. Biz Tiqran bəyin yenidən ayaga qalxacagına ümid etmirdik lakin bu gün gözlədiklərimizin əksi oldu
Namiq. (Səbrsiz şəkildə) nə olduki?
Həkim. Alti aydan sonra bir kəlmə söz dedi
Namiq. Nə dedi
Həkim. Əfşan adlı birisinin adını çəkdi və şoka girdi. Şokdan çıxartmaga çalıçdıq və bunada Nail olduq. Biz müayinəni tətbiq edib bitirənə qədər ancaq Əfşan adını sayıqlayırdı
Namiq. (Üzgün şəkildə) bəs Tiqran yaxşılaşacaq?
Həkim. Son 48 saat ərzində gözlərini açarsa yaşayacaq əgər açmazsa ümid yoxdur
Namiq. Həkim sizdən xaiş edrəm elə edinki ona heç nə olmasın
Həkim. Çalışacayıq əlimizdən gələni edəcəyik amma inanınki bu bizim əlimizdə deyil. Ancaq Tiqran bəy güclü biridir bədəni hələki tab gətirir
Namiq. O güclüdür ona heç nə olmayacaq
Həkim. İnşallah (deyib oranı tərk edir)
Namiq. (Həkimin ardınca baxaraq fikirli şəkildə) əgər Anara bir şey olarsa səni məhv edəcəm AGA. Allaha yalvarki heç nə olmasın Anara Yoxsa Anarın ölümü sənində məhvin olacaq AGA!!!
/////////////////
Naxçıvan. Şərur.
*** holding. Ziyad və Elmar.
Ziyad. Elmar nə etdiyinin fərqindəsən?
Elmar. Yox nə edirəmki
Ziyad. Öz dogma balana yad kimisən
Elmar. Kimə
Ziyad. Guya bilmirsən kimə? Anara
Elmar. Anara nə edirəmki
Ziyad. Daha nə edəcəksənki? Anar hazırda xəstəxanadadır yaşamaq ugrunda mübarizə aparır amma sən bir dəfədə olsun ona baş çəkməmisən
Elmar. Guya mən baş çəksəm nə olacaqki halı yaxşılaşacaq?
Ziyad. Elmar qardaşım bilirəm qorxursan. Qorxursanki Anar səni rəd edər. Anarın nifrət etdiyini sanırsan
Elmar. Sanmıram elədi. Anar anasının qatilini görəndə öpüb bagrına basacaq toxsa üzünə tüpürüb rəd edəcək.
Ziyad. Unutma sən onun atasısan nə qədər nifrət etməyə çalışsada alınmayacaq çünki ata ogul münasibətləri buna mane olacaq!
Elmar. Elə olmayacaq. Mən ən iyrənc məxluqam kim mənim kimisini bagışlayar axı?
Ziyad. Bu cür gic fikirləri aglından çıxart
Elmar. Dogrudur hamsı gic fikirlər deyil. Mənim imtina edib küçələrə tərk etdiyim ogluma ən böyük düşmənim Əşrəf sahib çıxdı. Əşrəf Anarı böyüdüb ona biznes qurmaga kömək etdi. Bir neçə ölkədə Anarı tanınmış iş adamı etdi və həmdə Anarı iyrənc işlərinə ortaq etdi. İndi Anar nə haqla məni bagışlaya bilər axı?
Ziyad. Bilirəm Qardaşım anlayıram səni heç olmasa bundan sonra öz atalıq borcunu yerinə yetir onun yanında ol
Elmar. Bacarmıram
Ziyad. Çalışsan bacaracaqsan inan mənə
Elmar. Yaxşı
/////////
1 il sonra. Azərbaycan. Bakı. Gecə klubu.
Namiq. Anar bəsdir daha
Anar. Əl çək məndən
Namiq. Əl çəkməyəcəm
Anar. (Əsəbi tərzdə) dedim əl çək!
Namiq. Necə əl çəkim axı? Güzgüdə heç özünə baxmısanmı? Bax gör nə gündəsən. Belə etməklə nəyə nail olursan axı?
Anar. Sənə qalmayıb Aganın qapısının iti! Əl çək!!
Namiq. (Anarın ona qarşı etdiyi təhqiri vecinə almadan) dedim əl çəkməyəcəm mən göz yuma bilmərəmki sən özünü məhv edəsən anlayərsan məni (Anarın əlindəki içki şüşəsini alaraq yerə çırpır) bu zibili içməklə nəyə Nail olursan axi? Bu zibili içməklə Əfşanı geri qaytaracaqsan?
Anar. (Ayaga qalxır aərxoş oldugundan ayaq üsdə güclə dayanır. Müvazinətini saxlayaraq Namiqin yaxasından yapışır) Əfşanın adını o murdar agzın alma!
Namiq. Nə desən haqlısan bilirəmki mən günahkaram amma inan mənə hər şeyə görə çox peşmanam
Anar. (Qışqıraraq) sənin pmanlıgın Əfşanı gero qaytaracaq?
Namiq. -----
Anar. (Kinli gülüşlərlə) yox əsla qaytarmayacaq)
Namiq. Xaiş edrəm məni dinlə nə olar belə etmə. İçki yə qurşanaraq gecə həyatı yaşayaraq özünü məhv etmə
Anar. Mənə agıl öyrətmə
Namiq. Anar qardaşım
Anar. (Əsəblə) mən hər cındırı qardaş kimi qəbul etmirəm
Namiq. Mənə əsəbi olmaga məni təhqir etməyə haqqın var. And içirəmki gerçəyi öyrənəndə mane olmaq istədim ancaq Aga mənə mane oldu. Adamlarına tapşırıq verib məni öldürmək isdədi. Lamiyə və Lalə olmasaydı çoxdan ölmüşdüm
Anar. Yaşamagın günahdır sənin kaşki öləydin
Namiq. Anar sən dogma atanı ananın ölümünə görə bagışladınmı?
Anar. Yox bunu hardan çıxardın?
Namiq. Sual vermə mənim sualıma cavab ver xaiş.
Anar. Yaxşı
Namiü. Bəs mən nə edəydim axı öz dogma bacımın ölümündə Əfşanın atasını günahkar kimi mənə qələmə verdilər
Anar. Anlamadım
Namiq. (Anarın zəif damarını tutdugunu gördükdən sonra) mənim yerimdə sən olsaydın nə edərdin?
Anar. Bilmirəm
Namiq. Xaiş edrəm özünü mənim yerimə qoy nə edərdin o zaman onu de.
Anar. Namiq dedim bilmirəm əl çək məndən!
Namiq. Bilirsən sadəcə demək isdəmirsən
Anar. Nəyi bilmək isdəyirsən axı?
Namiq. Məni bagışlamagını isdəyirəm
Anar. Səni bagışlasam nə dəyişəcəkki? Əfşan qayıdacaq?
Namiq. (Üzgün şəkildə) yox qayitmayacaq ancaq vicdanım rahat olacaq
Anar. Sənin vicdanının rahat olmagı heç nəyi dəgiçdirməyəcək!. Səndən xaiş edrəm qabagma çıxma!
Anar oranı tərk edir. Namiq ardından baxa baxa qalır.....