Zümrüdü İşıq (3-cü bölüm)

Qeydiyyat Şifrənin bərpası

Qadınla.Com

Tarix: 4-07-2020, 11:00

Müəllif: Lusi

Şərhlər: 7

Baxılıb: 5 098

Bölmə: Bölümlü Hekayələr

Səs ver:

(səs: 0)

Nəfəsimi dərindən alıb verdim. Dediyi kimi qatil olmayan birini israrla qatil etməyə çalışırdım. Amma onda qatilə oxşar bir hava vardı. Ya da mən bir az çox film izləmiş ola bilərəm.

"Təşəkkür edirəm..." dedim

Dünənin əksi artıq, bir təşəkkürü haqq etdiyini düşündüm. O, olmasaydı Həsən belə tez getməzdi yanımdan.

"Duyamadım" deyib məni qıcıqlandırmağa çalışdı. Ona istədiyini verməyəcəkdim.
Yenidən, süni gülüşümü üzümə taxıb "Təşəkkür edirəm, məni ikinci xilas edişindi"dedim.
Alınına düşən gur saclarını arxaya verib, gözlərini qırpdı. Zümrüdü yaşıl gözləri, qısıq bir şəkildə mənə baxdı...

"Bi sey diyil... Kendine iyi bak ve kendini koru tamamı?"

Başımı aşağı yellədib "Çox vaxt bunu bacara bilmirəm. Mənimdə zəif nöqtələrim var. Bu saatda, bu küçədə tək olmağım özü mənim üçün ən zəif nöqtələrimdən biridi. Qarşımda məni 2 dəfə xilas edən insan dayanıb. Amma mən O, insanı tanımıram. Bir tək adının Aras olduğunu, birdə gözlərinin yaşıl olduğunu bilirəm... Buna rəğmən, təşəkkür edirəm sənə... Gecən xeirə Aras"deyib arxamı ona tərəf döndüm.
Dik durmaq vaxtı idi? Halbuki, mən əzilmişdim daha... Ayaqda duracaq taqətim belə yox idi. Amma buna məcbur olacaq, səbəblərim vardı. Onu geridə qoyub, addımladıqca gözlərimin yaşardığının fərqinə vardım. Ağlağan bir qız deyildim. Onun üçün yaşlar üzümə doğru axmadan, əlim ilə gözlərimi silməyə başladım. Sildikcə, gözlərimin qarışısı bulanıqlaşdı. Həsənin dedikləri beynimin içində öz - özünə danışmağa başladı. İndidə anam olacaq şəxs onun atası ilə birlikdə idi? Axı, niyə valideyinlər övladlarını hec düşünmür? Niyə bəzi insanların zəif nötqəsi ailəsi dediyi insanlar olur? Atdığım adımı saxlayıb, olduğum yerdə qaldı. Tükənmişlik içimə işləmişdi... İçimdə olan səs 'Arxana tərəf dön' dedi. İç səsimlə savaşmadan, arxama tərəf çevrildim. Gördüyüm mənzərə Aras idi... Danışdığımız yerdə qalıb, mənə baxırdı... Hec tərpənməmişdi yerindən. Mənsə çox uzağında deyildim.

"Sənin evin yoxdu? Evinə ged"deyə səsimi ucaltdım ona doğru.

"Sen git... Ben burda beklerim" dedi sualıma bir cavab verməyib.

O görməsə belə gözlərimi süzdürüb, təkrar arxamı ona tərəf döndüm. İçimdəki səsdə, onun ordan getmədiyini demişdi. Çox vaxt haqqlı çıxırdı, iç səsim. İç səsimin dediklərini bir kənara atıb, addımlarımı iri - iri atmağa başladım. Nəydən qaçırdım? Qaçdığım insanlar məni evim dediyim yerdə gözləyirdi, onsuz...
Evə gəlib çatdıqda, çöldən qonaq otağının işığını yandığını gördüm. Az sonra dırnaq arası "Ailəm" lə tanış olacaqdınız. Qapının açıq olduğunu girib, içəri keçib ayaqqabılarımı çıxartdım. Dar olan dehlizdən qonaq otağına giriş edəndə atamı gördüm. Masanın kənarında oturmuşdu... Qarşısında da spiritli içki... Uşaqlığımdan bəri gördüyüm, amma dəyişməyən yeganə mənzərə. Yox, duyğusallığa bağlayıb, öz içimi sizə tökən deyiləm. Mən acıların qızıyam... Bu mənzərə mənə sökməz...
Atam bir anlığına mənim fərqimə varıb "Ooo mənim gözəl qızım gəlib. Bunuda sənin şərəfinə içirəm" dedi əlindəki bardağı tək nəfəsdə başına çəkib. Sonrada ardından güldü...
Nifrət etdiyim, gülüş səsi...
Atam mənzərəsindən sonra növbəti kadr gəldi. Anam mətbəxin qapısına yaslanıb mənə baxdı. 40 yaşına az qalmışdı... Qara saclarını, saraltmışdı. Bir sözlə baxımlı bir qadın idi... Atamada hər işdən gələndə, bir araq alıb gətirərdi. Onu eləcə sərxoş edib, başını qatırdı...

Qarşısından keçərkən "Acsansa, bir seylər hazırlayım"dedi.

"Həsən bu gün qarşımı kəsdi!"dedim dişimin dibində.

Əli ilə ağzımı tutub, qolumdan tutaraq məni mətbəxə saldı. Qapınıda ardından bağladı.

"Qızım, bildiyin kimi deyil. Səhv başa düşüb Həsən hər seyi!"dedi.

"Mənə qızım deme! Necə dəfə demisem sənə! Həsən hər seyi olduğu kimi başa düşüb! Ancaq, O sənin şərəfində olan Namiqə deki, oğuluna çəki düzən versin! Məni işlərinə qatma!"

Qapını açıb çıxmaq istədikdə təkrar qolumdan tutub, qulağıma "Masada oturan adama bax. Onunla ömrümü bu gənc yaşımda çürüdüm deyirsən? Atan olacaq insanın bir xeyiri var bizə?"deyə pıçıldadı. Böyük güc sərf edib qolumu əlindən çəkdim.

"O masada oturan insan, sənin əsərindi! Əsərinə və mənə bax qürur duy! Məni anam olarkən, yetim qoydun sən! Gecəmi zəhərə eləmə mənə"

Layiq idi dediyim sözlərə... Hər bir sözümə ayrı - ayrılıqda layiq idi. Otağıma keçib, çarpayıma oturdum dizlərimi əsdirməyə başlayıb. Əsəbdən nə edəcəyimi bilmirdim. Mənim günlük olan yaşantım bu idi. Üzlərini hər gördükdə, belə olurdum. Ayağa qalxıb, işığı söndürürək paltarımı dəyişmədən çarpayıma uzanıb, küncə qısıldım. Qəlbim hər zamankından daha pis ağrıyırdı. Dözmürdüm, mən daha...
Dərin bir yuxuya dalmaq istəyirdim. Yataydım, hər sey düzələndə yuxudan ayılaydım...
Belə bir sey olmadığından, sadecə yatdığımız vaxtlar hər sey keçirdi...

Hər zamanki kimi açılan bir səhər vardı. Birdə bitgin vəziyyətdə olan mən. Həyata bir bitki olaraq dünyaya gəlsəydim, bu qədər ayaq altında qalmazdım, hər halda. Bu sabah nə qədərdə, enerji dolusu idim. Evdən tez çıxıb, özümü çölə təmiz havaya atdım. Ən azından hava gözəl idi...
Küçədə hec kimi görmədiyimdən rahat bir şəkildə addımladım. Küçənin başına çatar çatmaz isə onu gördüm. Yəni, Arası...

"Günaydın, kedi kız" dedi

Pisik qız olmaq nə idi?!

"Sənədə günaydın, maskalı oğlan" dedim yanından keçib.

Mənimlə bir addımlayıb "Dün nasıl uyudun?"
dedi.

Dün axşam çarpayımın bir küncünə qısılıb, qalaraq yatmışdım. Amma O, niyə belə sual soruşurdu?

"Yaxşı yatdım... Bəs sən?"dedim onu yanıldıb. Soruşduğu seyin bu sey olmadığını bilirdim. Dünən son model masında gəzirdi, bu gün isə mənimlə bir yerdə bu yolu addımlayırdı.

"Gözlerin öyle söylemiyor... Yorğunlar... Kırkınlar... Küskünler..." dedi

Hamsında haqqlı idi..

"Bir az problemlerim var deyə elədilər. Sən mənim necə olduğumu görürsən, mənsə sən haqqında hec nə bilmirəm. Sənin gözlərin isə hec nə demir insana... Sən nəyi gizlədirsən?" dedim hec çəkinmədən.

"Beni ne kadar az tanısan, o kadar iyi gelir sana... Beni tanımaya meraklanma tamamı? Canının acımasını istmem"dedi.

Dediyi hec bir sözdən, hec nə başa düşmədim. Əgər bir sey başa düşə bildimsə, ərəb olum. Bu oğlan nə danışırdı?!

Müəllif: Goncha