Zümrüdü İşıq (11-ci bölüm)

Qeydiyyat Şifrənin bərpası

Qadınla.Com

Tarix: 12-07-2020, 11:00

Müəllif: Lusi

Şərhlər: 6

Baxılıb: 4 087

Bölmə: Bölümlü Hekayələr

Səs ver:

(səs: 1)

Məzar başındam qalxdıqdan sonra, eləcə maşını minib evə gəlmişdik. Çimib üstümü dəyişərək çarpayıma uzanıb yorğanı başıma qədər çəkdim. Ev isti olsada, mən donurdum indi. Ağlımda Arasın mənə dediyi sözlər, birdə məzarda yatan anama dediyim sözlər vardı.
Mənə yuxu kimi gələn həyatdan, ayılmağın vaxtı idi. Anam yox idi... Qara torpağın altında yatırdı. Atam həbisxanada idi... Oda artıq mənim üçün ölmüş biri sayılırdı... Hec kim yox idi. Yanımda olan Aras belə mənimlə deyildi...
Çünki, O mənə yaxın durduqca mən onu özümdən uzaqlaşdırırdım. Bu gün mənə elə sarılmasına ehtiyyacım olduğu üçün icazə vermişdim. Mən ondan bir yarabandı kimi istifadə edirdim? Bunun belə olmasını hec istəmirdim...
Yorğan altında nəfəsimin daraldığını gördükcə, yorğanı başımdan aşağı çəkdim. Gözlərim tavana sataşdı. Burası mənim otağım deyil, demişdim ilk başlarda... Amma sonra həyatım elə bir nöqtəyə gəldiki, bu otaqdan çıxmaz oldun. Gunorta olduğundan ulduzularımın işığı hec bilinmirdi. Onun üçün gecənin düşməsini səbirsizliklə gözləyirdim. Üşütüyümü hiss edib, yorğanı daha möhkəm özümə çəkdim. Xəstə düşürdüm mən, deyəsən. Əlimi alınıma qoyub istiliyimə baxdım. Bir az hərarətim qalxmışdı. Birdə başıma bu qrip çıxacaqdı!
Özümə özümə deyinərkən, qapı hər zaman kimi döyüldü. İçəri Aras gəldi...
Yanıma gələrək mənə baxmağa başladı. Məndə yorğana daha sıx sarıldım. Əllərini qaldırıb, barmaq ucları ilə tam qurmayıb, nəm qalan sac tellərimə toxunmağa başladı. Saclarımı geriyə boynuma atmağa başlayıb "Sacların ıslak... Böyle uyuma"dedi.

Bədənim isti olduğundan, əllərini soyuğunu hiss edə bilirdim. Hər barmaq ucu mənim boyunuma toxunduqca irkilirdim, bu hərəkətinə. Əllərimin yorğandan yavaş - yavaş boşaldığını görüb tam dibimdə olan Arasın gözlərinə baxdım. Baxışlarımız üst - üstə düşdü. Mən ürkək şəkildə ona baxırdım, O isə bir aşiq şəkilində. Maviyə çalan, yaşıl gözlərində böyük qayığı, bir istək vardı. Məzar başındakıları düşündükcə isə utanmağa başlamışdım. Bu insan məni sevirdi. Mən bəs? Buna hec bir cavabım yox idi.
Barmaq ucunu boynumun kənarında gəzdirməyə başlayanca, ürəyimin həycanla atmasının şahidi oldum. Oturduğu yerdən mənə tərəf bir az daha əyilib, dodaqlarını yavaşca boyun hissəmə toxundurdu. Nə edirdi? Niyə geri durmurdum?!
Dodaqlarını boyunuma basdırıb, kicik bir öpüş qonduraraq hec geri çəkilmədən "Ateşin var senin"dedi. Bu dəfə nəfəsi ürpənmənə səbəb oldu. Qızdırmam hec yadıma belə düşmədi. Nə də böyüdüləcək bir qızdırma deyildi.
Geri çəkilməsi üçün boğazımı təmizləməyə başladım. Mesajımı almış olacaq ki, məndən bir az aralandı.

"Mən özümü yaxşı hiss edirəm. Hec nəyimdə yoxdu. Yatsam kecib gedəcək. İcazə versəydin, yatardım" dedim.

"Hadi beraber uyuyalım" dedi.

Deməyi ilədə ayağa qalxıb, çarpayının digər tərəfinə gedərək yorğanı açıb çarpayıya uzandı. Gözlərimi araldığımdan göz qapaqlarım ağrıdı. Həqiqətən yanıma uzanmışdı. Mən qarşı çıxmaq istəsəmdə içimdəki səs qarşı çıxma dedi. Çıxmasaydım necə olacaqdı?

"Mən sənə icazə verdim, gəlib mənim çarpayıma uzanmağına? Qalx ayağa burdan mən tək yatıram" dedim.

Hec mənim dediklərimə qulaq asmadan, yorğanı üstünə daha çox çəkməyə başlayıb, üzündə gülümsəmə əmələ gətirərək gözlərini yumdu.

"Nə halın varsa gör!"deyib arxamı ona tərəf çevirərək sağ tərəfim üstə uzandım. Bu da yeni çıxmışdı!
Əsəbdən gözlərimi acıq şəkildə saxlamışdım. Yorğanın uc hissəsinidə başımın altına salıb, eləcə qapıya baxırdım. Yanımda kicik olan tərpənişi hiss etdikdə onun məni qucaqladığını gördüm. Əlləri yenə qarın boşluğumun üstündə idi. Başını boyunuma yaxınlaşdıraraq sacıma öpücük qondurub "Tatlı rüyalar, papatyam" dedi. Niyə belə edirdi? Bu yaxınlaşma nə idi?

"Niyə belə edirsən? Belə etməklə nə qazanacaqsan?"dedim yerimdən hec tərpənmədən.

"Dünyayı sevgi iyileştirecekmiş... Senide iyileştirmesine izin ver... Şimdi hic konuşma. Sadece, gözlerini kapa. Ve güzel hayeller kurmana bak"dedi.

Məni sevgi belə xilas edə bilməzdi..
Nə də xəyallarım belə yox idi..

"Mənim xəyalım yoxdu. Sənin varsa qur"dedim soyuq səs tempim ilə

Görmədən, gülümsəyişini nəfəsi ilə qulaqlarımda hiss etdim. Onun ardından kicik fısıltı şəkilində "Benim bütün hayellerimin baş rolünde sen varsın. Her taraf sen kokuyo... Her tarafda papatya var. Atarlı, giderli kücük kız var. O kücük kızı, bu koca adam çok seviyor" dedi. Ona tərəf çönməyə çalışdım. Amma məni özünə daha çox sıxıb "Uyuyalım... Ben bu anı çok bekledim"dedi təkrar.
Məndə əlimi əlinin üstünə gətirib, gözlərimi yumdum. İnkar edəcək bir seyim yox idi. Ona ehtiyyacım var idi. Uşaqlığından bəri ac olduğum sevgini, qayğını onda görürdüm. Hər seyi mən yaxşı olum deyə edirdi. Kim belə sevərdi? Oxuduğumuz kitabların baş rolundakı oğlanmı? Bu ondan belə daha gözəl idi. Tək həqiqət isə bunun hec kimin yox mənim başıma gəlməsi idi.
Yatmaq həqiqətən çox yaxşı gəlmişdi. Gözlərimi acdıqda yavaşca Arasa tərəf çevrildim. O, hələdə yatmışdı... Üzündə məsum kicik bir ifadə vardı. Üzünə yenicə çıxmış saqqaları onu ayrı bir hava qatırdı. Ona baxmağı kəsib, ayağa qalxmaq istədim. Amma bir əl məni tutub saxladı. Qalxa bilməyib, təkrar yanına uzatdı. Yatmamışdı!

"Aras mən çox yatdım. Qalxmaq istəyirəm daha" dedim nəhayət dillənə bilib!

"Uyu sende, daha erken" dedi

Tez falan deyildi! Hava qaralmışdı..
Onu necə yola gətirəcəyimi bilirdim.

"Aras mən acmışam... Bütün gün hec nə yeməmişəm" dedim mızıldanaraq.
Bu deyişim ilə əllərini boşaladıb, oturuş vəziyyətini almağa başladı.
"İnan buna çok sevindim. Benimle yatmana diyil, bir seyler yemeni kendimden daha çok istiyorum"deyib sevincək halı ilə ayağa qalxdı.
Dağınıq olan qara gur saclarını daha çox qarışdırmağa başlayıb, gözlərini ovuşduraraq əlini mənə uzatdı.
Ah! Mən indi necə yemək yeyəcəkdim?!
Canımda hec nə istəmirdi...
Gözləri ilə əllərini işarət etdikdə, çarpayının üstündə durub əlimi əlinə toxundurdum. Toxundurduğum anda, məni özünə tərəf çəkib, qucağına aldı. Bu gün bu Arasa nə olurdu bilmirdim. Sevgi insanı bir günün içindı xilas edə bilməzdi. Hər seyidə bu günə saxlamaq olmazdı.

"Məni yerə qoymağınız xahis olunur Aras bəy!" deyib sünicə gülümsədim, ona qarşı.

"Bizde, böyle bir hizmet malesef yok" deyibdə irəli atdım atdı. Allahım aşağıda dostları yox idi? Qapının yanına çatdıqda, ustalıqca qapını açdı. Hələdə qucağında olmaqla aşağı düşməyə başladıq. Dostlarını görsəydim, utancımdan yerə girəcəkdim. Siz mənə indidən, hazır bir yer qazın. Gözümü yumub, piləkanları düşdüyümüzü hiss etdikdə, qulağıma bir səs gəlmədiyini görüb, gözümü yavaşca açamağa başladım. Ortalıqda hec kim yox idi...
Gözümü tam açıb, qollarımı boynuna daha çox sıxıb heyranlıqla ona baxdım. Heyranlığım bu gün, hər saatda ona qarşı daha çox artmağa başlayırdı.

Bölüm sonu

Müəllif: Goncha