Ruslan'ın dilindın davam Dünən olan telefon danışığımızdan sonra içim bir qəribə olmuşdu. Bununla yanaşı içimdə narahatcılıq hissidə baş qaldırmışdı. İlk dəfə idi, biri üçün narahat olurdum... Bir aydan çoxdu yazışdığım qızın, dünən ilk dəfə səsini eşitdim. Səsindəki qorxu, bədənimi ürpətmişdi... Üstəlik ağlayış səsi hələdə qulaqlarımda idi. Bir qapı döyülməsindən qorxmuşdu... O, nələr çəkirdi... İçimdəki narahatlıq normal idi hə? Üzünü belə görmədiyim bir qıza qarşı belə olmağım normal idi? İnsanlıq edirəm deyə düşünürəm... Sadecə insanlıq... Dünən gecə çəkdiyim rəsimə, çəkdiyi rəsimə baxaraq yuxuya dalmışdı. Kicik rəsim qəlbimə böyük xoşbəxtlik gətirmişdi... Səhəri gözlərimi sabaha qarşı açdım. Daha tez qalxmalı idim yuxudan. Tək deyildim... Nur vardı... İlk iş onunla mesajlaşmaq, daha sonra günə başlamaq idi Nur'ay: Bu gün ilk mesaj məndən gəlsin Nur'ay: Nur'lu sabahlar Ruslan Ruslan: Səhəri sənin mesajın ilə açmaq çox xoş oldu. Günümün gözəl keçəcəyinə əminəm Nur'ay: Günün gözəl keçsin :) Ruslan: Dərslər bitsə yaxşı keçər. Dərsələrdən bezmisem Nur'ay: Səni univerisitetə bağlayan bir sey olsaydı, bezməzdin deyə düşünürəm Ruslan: Nə mənada? Nur'ay: Xoşlandığın qız olsaydı, qaça - qaça gedərdin. Düz demirəmmi? Ruslan: Hmm Ruslan: Sən hansı ara mənlə belə söhbətləri edən oldun? Nur'ay: İndi etdim, haqqlıyamda Ruslan: Mən nə kimsədən xoşlanıram, nə də istəyirəm Nur'ay: Aytəni bəs? Nur'ay: Xoşuna gəlməsə qıza yazmazdın axı Ruslan: Sən bu Aytəni beyninə çox taxmısan Nur'ay: Sən mənlə yazışırsan, yazışmadığın vaxtlarda isə bilmirəm harda və kimlərlə olursan Nur'ay: Aytənlədə ola bilərsən Ruslan: Nə qısqanc biri imişsən sən Nur'ay: Nə qısqanmaq? Haqqlı olduğum bir fikiri bölüşdüm səninlə Ruslan: Getdiyim hər yerin, hər seyin şəkilini çəkim? Nur'ay: Yox neynirəm sənin hara getdiyini mən Ruslan: Bu söhbət xoşuma getmədi Nur'ay: Demək sərf etmədi ona görə Ruslan: Nur Ruslan: Vallah həyatımda kimsə yoxdu mənim Nur'ay: Maraqlandırmır Ruslan: Söhbət aç, məni əsəb et sonrada deki maraqlandırmır məni? Ruslan: Ona qalsa səndə mənə dedinki səndən sonra oğlanlarla yazışmağa başlamısam Nur'ay: Eyni sey deyil! Ruslan: Bu söhbətə görə dava etmək istəmirəm Nur'ay: Mən arada sırada yazışıram. Düzdü, onlarlada səmimi olmağı bacarmışam. Amma sənin qədər deyil Ruslan: Həqiqətən yazışırsan hələdə? Nur'ay: Həə, onlarda mənə yaxşı gəlir Ruslan: Demək mən tək deyilmişəm... Mən onda çıxım sən onlarla yazış. Birdən gec cavab verərsən olara, olarda əsəbləşər. Yazıqdılar olar, mən sıramı gözləyərəm Nur'ay: Gülməlisən Ruslan: Niyə gülməli olumki? Ruslan: Bütün gün səni fikirləşirəm. Girmisən beynimin içinə çıxmırsan ordan. Dayca özünə daha çox yer edirsən... Hər saniyəm səni düşünməklə keçirki hardadı, necədi... Üstünə üstlük dünən səsini eşitdim. İndi səsin qulaqlarımdan getmir... Hə, birdə zibilə qalmış məsafə ürəyimə ox kimi batır, çıxmır. Zəhləm gedir məsafələrdən... Sən dünən ağladıqda, mənim sənə əlim çatmadı... Gələn dəfə başqa bir sey olsa, necə dayanacağımı hec bilmirəm Ruslan: Mən indi çıxıram dərsə getməliyəm. Hələlik
Üstünə çox getmişdim? Yox, içimdən keçənləri yazıb rahatladım... Məni narahat edən seylərdən, canımı qutardım. Bu gün onu ağılımdan çıxardıb atacam. Düşünməyəcəm onu... Özümün özümə yazığ gəlsin...
***
Sonuncu dərs idi. Əsəbdən dəli olmaq vəziyyətinə gəlib çatmışdım. Saatlardı yazdığımı oxumuşdu. Cavab yazmamışdı... Həmdı bütün gün xətdə olmuşdu... Hər baxdığımda xətdə idi... İnsan yazıb maraqlanmaz? Beynimə düşünmə dedikcə daha çox düşünürdü. Sanki, mənə tərs olsun deyə edir... Dərs çıxışı işə getməliydim. Hər gün eyni sey... Dərsə get, ordan çıxıb işə get, axırda da evə gəl. Başqa işim gücüm yox idi elə bil... Zəng vurulduğunda, sinifdən çıxmaq üçün ayağa qalxdım. Qarşıma qrup yoldaşım Səbinə keçib dayandı "Qrup uşaqları bir yığıncaq təşkil edirik. Gəlmək istəməzsən?" "Nə yığıncağıdı bu belə?" "Son ilimizdi deyə, xatirə bir sey qalsın istəyirik. Sənində gəlməyini istədilər" "Mənsiz olmaz?"
"Olar... Amma dadı duzu olmaz. Özün bilirsən sən bu qrup üçün daha çox sevilirsən" "Yaxşı... Saatı yeri yazarsız" "Qəbul etdiyin üçün çox sağ ol" "Dəyməz"deyib yanından keçib sinifdən çıxdım. Fürsət ayağıma gəlmişdi. Niyə getməyimki? Mənimdə əylənmək haqqım idi... İş yerinə gəldiyimdə bir az işlə məşğul olub başımı qatamağa çalışmışdım. Bir gözümdə telefonda qalmışdı. Mesajlar gəlirdi, amma ondan deyildi... Üzümün asıq görsənməməsi üçün, üzümə yalançı gülüş taxmışdım. Bir seylərin tərs getməsinidə mən qəbullanmaq istəmirdim. Günümü xoş keçirtməyə imkan verməmişdi... Zəhər olmuşdu bütün gün mənə... Axşam düşmüşdü. Evə gəlmişdim... Ürəyimdən sızıltı keçirdi. Niyə belə olmuşdu? Daha yazmamaq üçün nə qədər dayanım? Yox, dayanmağa gücüm çatmırdı... Yazacaqdım Ruslan: Günüm o qədər xoş keçdiki, sözlə ifadə belə edilə bilməz (22:13)
Nur'ay: Neynəyim? (22:25) Ruslan: Qürur duy özün ilə Ruslan: Çox xoşbəxt edin məni Nur'ay: Mən yox Aytən edər Ruslan: Nur... Bəsdi Nur'ay: Sən başlatdın Ruslan: Günüm bərbad keçdi... Hec yazmadın mənə Nur'ay: Barmaqların qırılmamışdısa, özün vaxtında yazardın. Mən indi çıxıram yatmalıyam Ruslan: 5 dəqiqədə yazışa bilmərik? Yazışaq sonra çıxıb yatarsan Nur'ay: Yox Nur'ay: Başqalarına yaz Ruslan: Tərsin yaman pis imiş Ruslan: Mən hər seyi kənara atıb sənə yazdım. Səndə nəyəsə cəhd göstərsən? Nur'ay: Bütün gün hardaydın?! Ruslan: Vallah bütün gün sənin xətdə olmağına baxıb durdum Nur'ay: Bu dəfəlik keçirəm gələn dəfə belə olsa, özünü blok yerində tapacaqsan! Ruslan: Səbr ver mənə... Yenə başa qayıtdı... Nə etdimki blokada atasan məni? Nur'ay: Düşüncəsizcə hərəkət edirsən Ruslan: Mən edirəm? Mən yazıq? Nur'ay: Yazıq deyilsən! Ruslan: Sakit ol Nur... Yaxşı mən sənin əsəbin keçəndə yazacam sənə Son mesajı yazıb bir cavab gözləyirdim. Gördüyüm mənzərə isə mesajımın bir xətt olması oldu. Ardından saatıda görünmədi... Dediyini etmişdi... Bir göz qırpında mənə əngəl atmışdı... Ciddi bir səbəb olmazkən, niyə belə etdi?!