Təsadüf yoxsa alın yazısı (10-cu bölüm)

Müəllif: Narın Yağış
Şərhlər: 4
Baxılıb: 4 160
Səs ver:
(səs: 2)
Xestexananin dehlizinde hay kuyle yanaşi qeribe sessizlik var idi. Bir kuncde perişan halda eylesen Ülviyye, diger terefde divara soykenen qezebli Şehriyyar ve dehliz boyu o baş bu baş yol ölçen Kenan. Hekim otaqdan cixdiqda ise Kenanla Ülviyye ona teref qacdilar.
- Yaxşi qutarib. bir azda berk deyseydi bilmirem ne olardi.
- indi necedir? nece olacaq? telaşli halda soruşan Ülviyye kenardan baxan Şehriyar ona qezebli olsa da bu halina döze bilmeyib yaxinlasib elini sixdi.
- ilk gorunusde yaxsidi. Amma bir azdan ayilanda ne kimi fesadin oldugunu goreceyik.
Hami teccuble hekime ne fesadi deye sual dolu baxislarla ona baxdilar. Hekim anlaşilmayacaq dilde mueyyen terminlerden istifade edib Nergizde ne kimi fesadin oldugunu dedi. hec kim anlamadi ki, bu ne demekdir. Kenan qezebli halda hekime - biz hamimizda axi 5 il tibb oxumusuq. tovbe tovbe duz emelli denen gorek ne fesadi.
- mueyyen yaddas problemi, gorme problemi, dili topuq vura biler ve s. ayilanda bileceyik amma kecicidir. dediyim kimi zerbe cox şukur guclu olmayib. her ehtimala qarşi gece xestexanada saxlayacagiq. yatmaq olmaz ona. xestenin yaninda kim qalacaqsa adini qeydiyyatda yazdirsin. bu sözleri deyib uzaqlaşan hekimin ardinca teccublu baxan uclukden Kenan -dedi qalici deyil de. He?
- he ele dedi. indi bunu Nergizin anasina nece deyim.
-Şehriyar elini onu çiynine qoyub - ayilsın özu deyer. Her halda sesini eşitse qorxmaz dedi. Ulviyye onun uzune baxaraq basini yelledi. Sehriyarsa baxışini yere dikmisdi.
- Sehriyar belke danısaq. Men...
- Sonra Ülviyye mence bura yeri deyil deyib dehlizin o biri başina addimladi. Ülviyye Sehriyarin onun uzune baxmamasina pert oldu. Şirketin girişindeki gergin anlari xatirladi.
- Ülviyye bu kimdir. Reşad teeccublu halda Ülviyyeden sorusanda Ülviyye qorxu narahat dolu baxişlarla Şehriyarin üzune baxirdi. Sonra o da Ülviyyeye baxıb - he, belke bizi tanış edesen Ülviyye xanım. Ülviyye ne deyeceyini bilmirdi. Sadece hemin an donmusdu. Günahsızdir ya gizletdiyi ucun gunahkardir bilmirdi. Her ikisi ele esebi baxirdilar ki, Ülviyyeye ele bil qizi oldurecekdiler. Bu anda kimse başqa bir ses onun adıni cekdi, ozu de qisqiraraq.
-Ülviyye xanım Nergiz!
Bu Kenan idi. Nergizi xestexanaya aparmaq üçün qucagina almişdi.
- Nergiz! Ne olub?
- başini yaralayib. Xestexanaya apariram. Sız de gelin. Maşin qarajdadir vaxt yoxdur taxi ile gedek. Şehriyar ise onlara - maşin burdadir gelin dedi. Reşad hec ne anlamadan hem eseble hem teeccuble onlarin arxasinca baxa baxa qaldi.
Bunlari xatirladiqca Ülviyye daha da gergin olurdu. Şehriyari itirmek qorxusu ıçini urperdirdi. Onun arxasi ile dehlizin o biri başina getdi. Bu muddetde ise tibb bacisi Nergizin otagindan cixib - xestenin yaxinisiniz? Deye sorusdu. Kenan çaşqin halda etrafa baxib Ülviyyeni gormeyince
- men...men.. He yaxiniyam. O necedir? Nese olmayib ki?
- ayilib.yanina kece bilersiniz. Tibb bacisinin uzaqlasmasi ile Kenanin otaga girmeyi bir oldu.
Nergiz basi sariqli uzanmis. gozunu pencereye dikmisdi. guneşin qurub şualari mavi gozlerini qeribe gosterirdi. ele mesum, mudafiesiz gorunurdu ki, Kenan bir anliq duruxdu. o bu qeder zeif deyil axi deye düşundu. yanina kiminse yaxinlasdigini gorub basini donderende de hec bir reaksiya vermeden bos bos baxirdi. Kenan oyresmemisdi onun bu halina. Her an gozleyirdi ki, Nergiz qisqiracaq, onun ustune tullanib vuracaq, xestexanani qatacaq bir birine. Amma gozlediyi baş vermirdi.
-Salam.
Kenanin sakit tonuna Nergiz hele de boş bos baxirdi.
- Nergiz yaxşisan? Meni qorxudursan.
- niye müqevvayam?
- ohh çox şukur gormen de nitqin de yerindedir. Nergiz qaşlarini çatıb Kenana baxdi. Qapidan giren Ülviyyeni goren kimi ise gülümsedi.
- Ülü!
- ay can, necesen? bizi yaman qorxutdun, agrimirsan? Of sənə bir şey olsaydı neyniyərdim mən.. Çox şükür. Anana ne deyeceyimi bilmedim.
- ay qiz dayan bogdun meni.
Ülviyyenin qollarindan cixan Nergiz qapidan giren Şehriyari da gorub.
-bunlar kimdir deye yavaşca Ülviyyeye piçildadi. Ülviyye elini agzina getirib, icini cekdi.
- Onlar kimdir? hem men niye burdayam? iki ay sonra toyumdur mense burda uzanmisam. Ülü Vüsal hanı?
Her ücü Nergize şok veziyyetinde baxirdilar. Hekim sonradan izah etmisdi ki, yaddaşi mueyyen zaman icinde geri donecek. Ve hemcinin onun yaxin kecmişi xatirlamadigini normal oldugunu da soylemisdi. gece Nergizin yaninda anasi qalacaqdi. Sehriyar Ülviyyeni eve aparanda yol boyu her ikisi susurdu. Ülviyye bu gun olanlari dusundukce hem özune hem Nergize gore pis olurdu. yeteri qeder stress kecirmisdi. Sehriyyar ne qeder hirsli olsa da onun bu halina doze bilmirdi. Gozu yolda olsa da arada Ülviyyenin donuq baxislarla bir noqteye zillendiyini gorurdu.
-narahat olma, hekim dedi ki, kecicidir. ozun esitdin. belke sabaha her seyi xatirlayacaq.
- butun gunu Vüsal dedi. O onun gormek istediyi en son insan idi,indi , amma onu sayaqlayir.
- Bu gece kecsin sabaha duzeler.
- bes sen?
-ne men?
- sen, Şehriyar. Sen sabaha düzeleceksen? senin üzüme baxmadan danışmagin canimi yandirir.
- mene yalan dedin
-Heç vaxt. sadece lazimsiz şeyleri demedim. bu ayrı şeydir.
- O lazimsiz şey, amma bu gun lazim bilib arxanca gelib. Menim sene arxanca gele bilmeyeceyim dediyi gun.
- onun geleceyinden xeberim yox idi. bu menim gunahim deyil.
- Ülviyye yadinda ilk görüşumuz? mene açıq açiq ele bir tonla yox demisdin ki, cesaretine, qetiyyetine heyran qalmisdim. Bunu ona da deseydin..
- Başa düsmedim? sen meni neyle ittiham edirsen? nedir, yoxsa düşunursen ki, oglanlarin arxamca qacmasindan xoşlanan biriyem?
- men ele demedim. Amma bir oglan qizdan üz gormese
-Sehriyar saxla maşini.
- Uşaqliq eleme
- Saxla dedim. saxlamasan qapini acib tullanacagam. saxla.
Sehriyarin masini saxlamadigini goren Ülviyye elini qapiya atir.Qapini acanda ise Sehriyar eylece basaraq onun elinden tutur.
- Neynirsen sen? Deli olmusan?
- Burax elimi! Ülviyye Sehriyarin elinden cixib yola qacir. Yolun ortasinda dayanan masina siqnallayanlar, yol ile qacan Ülviyyeni vurmamaq ücun basilan eyleclerden cixan sesler bir birine qarisdi. Sehriyar masini yoldaca qoyub Ülviyyenin arxası ile qacir. onu qolundan tutub maşina teref aparir. - burax meni! getmiyeceyem burax!
-Sesinin tonunu azalt ve kec masina. Sehriyar sakit, amma ele qezebli sesle demisdi ki, Ülviyye sesini udmus masina oturmusdu.
Maşını sürətlə sürən Şəhriyar bir əli ilə Ülviyyənin qolunu sıxmışdı.
- Burax incidirsən. Burax dedim.
Şəhriyar maşını yolun kənarına verib birdən əyləcə basdı.
- Bəs sən? Sən də mənim canımı incidirsən. bunu neyniyək?
- Sən mənə inanmırsansa deyəcəyim bir şey yoxdur.
Şəhriyar əlini rola vurub – Ülviyyə məni dəli eləmə. o kimdir, axı nə ixtiyarla sənə toxunur. Sənə toxunmağa qıymadığım halda o ərklə sənin burnuna çırtma vurur. Nərgiz həmin anda köməyə möhtac olmasaydı onun o əlini çoxdan sındırmışdım.
- Şəhriyar qışqırma!
- Qışqırmıram!
Şəhriyar qışqırmıram desə də bağırtısı qulaq batırırdı. Birdən hər ikisi də susdu.
- Ülviyyə, sən başa düşmürsən
- …
- Anlamırsan ki, onu orada görəndə sənin qarşında elə qürrələnib dayanmağını görəndə qısqanclıqdan dəli oldum. Hə mən qısqandım. İstəmirəm kimsə sənə mənim baxdığım kimi baxsın. Bu mümkün deyil onsuzda, amma yenə də istəmirəm.
Ülviyyə artıq dözməyib ağlayırdı. Bir az susduqdan sonar olanları Şəhriyara danışdı. Şəhriyar onun gözünü silə silə
- Ağlama.. mən hər şeyi yerinə qoyacağam.
- Necə?
- Gedib Rəşadı öldürərəm.
- Şəhriyar!
- Yaxşı yaxşı zarafat elədim ki, üzün gülsün.
- Heç uğurlu zarafat olmadı.
Şəhriyar düz Ülviyyənin gözlərinə baxırdı. Əli ilə yanağındakı yaşı silib
- axırıncı dəfə olsun ki, özünü maşının altına atırsan . Mən istəmirəm ki, mənim övladlarımın anası axmaqlığı üzündən şikəst olsun.
Ülviyyə həm gülüş həm göz yaşı içində başını onun çiyninə qoydu. Şəhriyarsa onu bərk bərk qucaqladı. Gün beləcə bitmişdi. Amma yeni gün təbii ki yenə də özü ilə yeniliklər gətirəcəkdi.
Ülviyyənin anası Nərgizdən xəbərdar olduğu üçün qızının xəstəxanada olduğuna görə gecikdiyini bilirdi. Odur ki qızına zəng vurmurdu. Ülviyyə içəri girəndə isə onun qızarmış gözlərini görüb təlaşlandı.
- Nə oldu? Nərgizə nəsə olub? Dedin axı yaxşıdır
- Yaxşıdır narahat olma.
- Bəs sənin niyə ağlayırsan.
- Ağlamıram. Nərgizə görə qorxmuşdum.
- Mənə bax Ülviyyə, gözümə bax. Nə olub.
- Heç nə. Dedim axı Nərgizə görə qorxdum.
- Yaxşı.. onda de görüm Rəşadın bu gün qarşılaşdığı oğlan kim idi?
Ülviyyə gözlərini yumub dərindən nəfəs aldı.
- Yeməyib içməyib o saatca çatdırıb.
- Mövzumuz o deyil.
- Şəhriyar idi.
- Şəhriyar?
- Hə Şəhriyar. Mənim gələcəkdə ailə quracağım yeganə insan.
- O yeganə insane səni bu gün evə gözü yaşlı göndərirsə kim bilir sabah…
- Ana xahiş edirəm.. mənim ağlamağımın tək səbibi sənsən. Sənin məni zorla istəmədiyim birinə ərə verməyindir. O istəmədiyimin gəlib məni Şəhriyarın yanında pis vəziyyətdə qoymağıdır. Yetər artıq. Uşaq deyiləm.
Gülnaz xanım heç nə demədən uzun uzun qızına baxdı. Sonra başını aşağı salıb, istəməsədə sakit tonla danışdı. – Yaxşı..Adını soyadını de araşdıraq görək kimlərdəndir.
Ardı var
(səs: 2)
Şərhlər: 4
Baxılıb: 4 160
Geriyə
Hörmətli Qonaq, saytda şərhləri oxumaq, şərh yazmaq, xəbər göndərmək üçün QEYDİYYATDAN keçməyiniz lazımdır.

İnformasiya

Qonaq qrupunda olanlar istifadəçilər bu xəbərə şərh əlavə edə bilməz.
Bölümlü Hekayələr

Müzakirələr

Bürclərlə BİZ

Xəbər lenti

Astrologiya

Qadın testləri