Qadının biri, comərd olduğu deyilən yaşlı bir müdrikə gedib:
— Bu şəhərdə məndən kasıb insan yoxdur!- deyər. Mənə bir az kömək edərsinizmi?
Müdrik adam, qadının qucağındakı körpənin bir ipəyi xatırladan yanaqlarını oxşayıb öpdükdən sonra:
— Deməli kasıbsan!..- deyə soruşar. Həm də çox kasıb… Amma qarşılıqsız kömək etmək, adətim deyil!.. Əgər kömək istəyirsənsə, uşağının barmağını satmağın lazımdır…
Qadın, əvvəl dəli olduğunu sanmış müdrikin. Daha sonra da, pis bir zarafat etdiyini… Amma adam ciddi görünürmüş. Qadına bir kisə qızıl uzadıb:
— Ayaq barmağına da razıyam!- deyir. Onsuz da cərrah olduğumdan, ona ağrı hiss etdirmərəm.
Qadın, bütün qanını donduran bu təklif üzərinə qaçmağı düşünərkən, adam:
— Yalnız dırnağını çıxarsam da olar!- deyə davam etmiş. Bilirsən ki, zamanla yenisi çıxar.
Qadın, bu ruh xəstəsinə daha çox dözə bilməyir və qapını çırpıb uzaqlaşarkən, adam onun arxasından:
-Necə bir kasıb olduğunu anlaya bilmədim!.. -deyə qışqırmış.Qucağındakı xəzinənin dırnaq qədər bir parçasını, bir kisə altına dəyişmirsən.