Bir adam çox sevdiyi qadına şeirlər yazardı. Sonra o qadın onu tərk edir. Bu adam qadın getdikdən sonra ona şeirlər yazmağa davam edər. Daha çox yazırdı və bir gün çox tanınmış şair oldu.
...İllər sonra qadının yaşadığı şəhərə getdi və böyük bir təbirdə şeirlərini oxudu.. Tədbir bitdikdən sonra uğruna şeirlər yazılan qadın yanında əri ilə çıxışa gəldi və həmən adama salam verdi... Adam ona adi bir insan kimi baxdı..
Qadın: "məni tanımadınmı?” dedi
Adam: "xeyr, tanımadım” dedi
Qadın: "Necə tanımadın, mən uğruna şeirlər yazılan qadınam, mən səni şair edən qadınam”
Adam qadının gözlərinə baxdı və belə dedi: "Kəramət səndə olsaydı, o qoluna girən adam da şair olardı”