Ədalətiylə məşhur Hz. Ömər (ra), azanın oxunmasıyla birlikdə məscidə yönəlmişdi. Arxasından gələn kiçik bir uşaq, Hz. Öməri (ra) keçib sürətli addımlarla irəlilədi.Hz. Ömər (ra), uşaqdakı bu təlaşın nədən qaynaqlandığını maraq etdi. İçindən "Görəsən bir dərdi, bir çətinliyi var?" Deyə keçirdi. tez yetişib "Oğlum, xeyirdir, belə tələsik hara gedirsən?" Deyə soruşdu. Hz. Öməri (r.a.) tanımayan uşaq:
- Məscidə gedirəm əmi!
Hz. Ömər (r.a.) çaşmışdı. Çünki uşaq, çox kiçik idi. Hz. Ömər (ra), heyrətini gizlemeyerek uşağa belə dedi:
- Oğlum sən daha kiçiksən! Namaz sənə fərz deyil, bu qədər təlaşa ehtiyac yoxdur ki!
Uşaq, Hz. Ömərin (ra) bu sözünə qatılmadığını ifadə edən bir rəftarla cavab verdi:
- Əmi, əmi! Bu işin böyüyü kiçiyi olmaz! Məhəlləmizdə daha dünən bir uşaq öldü. Üstəlik o, məndən də kiçik idi. Ölüm deyilən gerçəyin böyük kiçik ayırdığı yoxdu!Ona görə hər yaşda buna hazır olmaq lazımdır. Həm bu yaşda namaza öyreşməzsəm böyüyəndə etmək çətin gələ bilər!

Ölüm, böyük kiçik ayırmaz. Hər işimizi sanki dərhal öləcəkmiş kimi etinayla etməliyik.