Vaxtı zamanında bir zalım vardır.Adam coxlu haqsızlıqlar etmiş,neçə
zavalıları acımasız zülmün pəncəsi altında inim inim inlətmişdir.Saysız
dərəcədə yoxsul və düşkünlərin ocağlarını söndürmüş və etdiyi zülümləri
ilə ölkəsində adını azğın zalıma çıxartmışdı.
Bu zalım, bir gün iş zərurəti ətrafında hörmət və sevgiylə
xatırlanan ALLAH bağlısı bir alimə ziyarətə gedər,qapısı döyüb içəri
girər.Qapıyı döyüb içəri girdiyində dünyadan əl-ətək çəkmiş olan
alim,onu görməsin deyə üzünü örtər.Qapıyı açan oğul zalımın zülümündən
qorxduğu üçün,
-Bağışlayın,atam,çox xəstədir,nə etdiyini bilmir.Hər halda fərqində
olmadan üzünü örtmüş olacaq.Yoxsa siziin gəldiyinizi bilsəydi heç üzünü
örtməzdi?Atamın yerinə sizdən üzür isdəyirəm.
Bunlari tək -tək eşidən ALLAH aşiqi alim ortaya keçərək bağırır.
-Oğlum niye yalan deyirsən?Mən xəstə deyiləm.ALLAHA Şükürlər olsun
heç bir şeyim yox.Lakin bucür zülümləri ilə dastanlar yazan pis
insanları görmək istəmirəm.Ona görə də gözlərimi örtdüm.Xayiş edirəm
zalım ayaqlarınızla evimi kirlətməyin .
Bunun üzərinə zalım adam bir anda özünə gəlir.Evi tərk edərkən iki
göz iki çəşmə ağlayarkən bütün səmimiyyəti ilə etdiylərinə tövbə
eder.ALLAHtan bağışlanmaq isdər.ALLAH da həm zalımı həm də alimi məşhur
rəhməti ilə məzhər edər.Alim evinə gələn zalımın üzünə baxmadığından
ötrü,zalım da yığın yığın haksızlıqlarından peşmanlıq uyduğu
üçün bağışlayır.
P.S:UCA RƏBBİM bilərək bilməyərək etdiyimiz bütün günahlarmızı bağışlasın.AMİN in şə ALLAH