Hamile xanımın betnindeki iki ekiz uşaqlardan biri o birinden soruşur:

- Sen doğumdan sonrakı heyata inanırsan?

- Elbetde inanıram. Hamıya aydındır ki, doğuş sonra ise heyat var. Biz burda ona göreyik ki, güclenek, doğuşdan sonrakı heyata hazır olaq
.
- Boş söhbetdi. Doğuşdan sonra heyat ola bilmez. Olmuş olsaydı kimse qayıdıb deyerdi orda heyat var. Sen ferz eliye bilirsen orda heyat necedi?

- Men bütün detalları bilmirem amma inanıram ki, orda daha çox işıq olacaq, biz özümüz gezeceyik, öz ağzımızla yeyeceyik ve başqa o qeder iş göreceyik.

- Ne nağıl danışırsan? Adam özü nece yeriyer, adam nece öz ağızı ile yeyer? Gülmelidir! Bizim göbeyimiz var hansı ki, bizi qidalandırır. Bilirsen? Doğuşdan sonra heyat filan yoxdur.

Men eminem ki, bu mümkündür. Sadece olaraq her şey bir az başqa cür olacaq. Bunu ferz elemek mümkündür.

- Axı ordan hele heç kim qayıtmayıb. Heyat sadece olaraq doğuşla bitir. Bu qeder besit. ümumiyyetle heyat bu zülmetin içindeki zilletden ibaretdir.

- Yox! Men bilmirem doğuşdan sonrakı heyat nece olacaq amma eminem ki, biz ANAnı göreceyik ve o, bizim qayğımızı çekecek.

- ANAnı? Sen inanırsan ki, ANA var? Varsa bes o hardadı?

- O her yerdedi, bizi ehate edib ve onun sayesinde hereket edirik, yaşayırıq, onsuz biz mövcud ola bilmerik.

Cefengiyyatdı! Men heç bir ANA filan görmemişem, odur ki, eminem ki, ANA filan yoxdur
.
- Seninle razılaşa bilmerem. Axı herden sakitçilik olanda, onun nece oxumasını eşitmek olur. Hiss elemek olur axı o, nece bizim dünyamıza sığal çekir. 
Men qeti eminem ki, bizim esl heyatımız doğuşdan sonra başlayır!!!