Ey dünya sən nə qəribəsən? Bu söz məni həmişə güldürsədə,bir o qədərdə çox düşündürərdi.Həyat doğrudanda çox qəribədi.Bu qəribəliyi hər mənada yazmağ olar,İndi mən insanlar arasında olan fərqlililikdən yazmağ istərdim.Nə mənada imkanlı və kasib tamamilə başqa dunyaların insanları olur.İmkanlı adamların özü övladların yetişdirdiyi tərz tamamilə fərqli olur. Ərköyünlük hər istədiyini etmək bir neçəsini belə əlavə etmək olar.Kasıbların isə vəziyyətləri nə qədər imkanlılar kimi olmasa qururları övladlarına verdiyi sevgi,şəvkat ,tərbiyə, düzgünlük tamamilə fərqli olur. Ən əsası bilirsiz nədi nə olursa olsun hansı təbəqədə olursan ol hər zaman sevməyi bacarmaq insanlara əl tutmağı bilmək pis günnen yaxşı günün nə olduğunu bilmək lazımdır.İnsanlarnan insancasına reftar etməyi bacarmaliyiq nədə olsa hamımızın sonda gördüyümüz yer bir qarış torpaq olacaq.Sənin yönəltdiyin torpağ və yaxud sənin addimladığın gəzdiyin torpağ sənin yatdığın yer olduğunu bilirsən?Istər varlı istər kasıb fərqi yox hamımız insanıq hamımızım özümüznən aparacağımız bir parça olacaq. Çalışaq ki qururumuzu,yaxşılığımızı,insanlığımızı unutmayaq!Bura yazdıqlarıma bir şeir yazmaq isterdim:

Ey dünya sən nə qəribəsən

Kimi düz,kimi səhf bilməyəcəksən

Yaxşılıq etginən səninlə olsun

Yatdığın yerində ruhun şad olsun