Özünə yaxşı təsir etmək istəyirsənsə, bir başlanğıc et. Bitmiş hər hansı bir yerdən. Yeni bir başlanğıc.

İnsan başqalarına gülə bilər amma əsla özünə gülə bilməz. Əgər özünə gülə bilirsənsə, ciddiliyin çoxdan yox olmuşdur. Özünə gülmək, eqonu ortadan qaldırar və dünyəvi həyatında səni daha şəffaf, daha qayğısız bir hala gətirər. Əgər özünə gülə bilirsənsə, o zaman başqalarının sənə qarşı gülüşləri səni narahat etməyəcək. Özünə gülməyi öyrən…

Mən sənə cahillik öyrədirəm. Və mən sənə, bir uşaq kimi ol, deyərkən, hər zaman öyrənməyə davam et, heç bir zaman bilgili olma, demək istəyirəm. Bilgi, ölü bir şeydir..öyrənmə, canlı bir prosesdir.

Əgər dünyanı dəyişmək istəsən, öncə özünü dəyişmək məcburiyyətindəsən… İnqilab, ilk öncə sənə gəlməlidir… Sadəcə ondan sonra onu başqalarının qəlbinə yaya bilərsən… İlk öncə sən rəqs etməlisən və ondan sonra bir möcüzə görəcəksən, digərəri də rəqs etməyə başlayıb…

Eşq, ikinizin də eyni sürətlə inkişaf etməyinizi, eyni yüksəkliklərə çatmağınızı və günəş işığında, küləklərin önündə, yağmurların altında birlikdə rəqs etməyinizi istəyər. Bilrikdəliyinizin bir sənət halına çevrilməsi gərəkdir. Eşq, varoluşun içndə yer alan ən gözəl sənətdir.

Sənə çiçəyi verə bilərəm, amma qoxunu necə verə bilərəm. Burnunu təmziləmək və daha duyarlı olmaq məcburiyyətindəsən.

Yaxınlıq yaxşıdır və tək həyat yoldaşına bağlılıq gözəldir. Əgər mümkünsə, tək bir insanı sevirsənsə və bütün həyatını onunla keçirirsənsə, arada böyük bir yaxınlıq doğular və eşq sənə yepyeni üzlərini göstərər. Çox tez-tez partnyor dəyişdirsən, bu mümkün olmaz. Eynilə, bir ağacın yerini tez-tez dəyişdirməyə bənzəyər. O zaman heç bir yerdə kök sala bilməz. Kök salmağı üçün eyni yerdə qalmağı gərəkdir. O zaman dərinlərə enər, güclənər.

Gülə bilməsən, sağlam olsan belə, əvvəl-axır sağlamlığını itirərsən. Gülmək, hər zaman dərmandır.

Qısqanclıq, sadə bir gerçəyi görə bilməməkdir. Sənə, özünü başqalarından aşağı və ya başqalarından üstün bir yerə qoymağın öyrədildi. Və sən, hardasa, bu olan bitənə şüursuz hala gəldin və davamlı olaraq, insanları üstün, alçaq; yaxşı, pis; doğru, yalnış olaraq mühakimə etdin. Mühakimə etmə. Hər kəs sadəcə özüdür. Hər kəsi olduğu kimi qəbul et. Amma bu vəziyyət, yalnız sən özünü olduğun kimi, utanmadan, dəyərsizlik hissi olmadan qəbul etsən, mümkündür. Müqayisə ilə hər iki yöndən də çox uzaqlara getmiş olarsan. Birinci yön, səndən üstün olan insanların bitməyən sırası; digəri isə səndən aşağıda olan insanların sırasıdır. Və sən, ikisinin arasındasan. Sənin, özünü anlayacaq zamanın yoxdur. Sən, önündəki insanın yerini almaq üçün davamlı olaraq bir mübarizə içindəsən və eyni zamanda arxandakı insanı da itələməkdəsən. Rəqabəti burax, qısqanclığı burax. Bu vəziyyət tamamilə anlamsızdır. Buna görə əsla özün ola bilmirsən.

İnsanlar, eşqi bilmədiklərinin fərqində deyillər. Eşq əsla şübhə duymaz, əsla qısqanclıq hiss etməz. Eşq əsla digərinin azadlığına müdaxilə etməz. Eşq əsla digərinə bir şeylər dirəməz. Eşq, azadlıq verər və bu azadlıq, sadəcə birlikdəliyin içində boşluqlar varsa, mümkün ola bilər.

Müqəddəs savaş imiş… Əgər savaşa müqəddəs desən, müqəddəs olmayan nə qalar ki, daha? Heç bir savaş müqəddəs deyil. Din adına savaşa bilərsən amma savaşmanın özü dinin əleyhinədir. Savaş çıxarmaq insan həyatındakı ən çirkin şeydir. Və bu müqəddəs savaş adı arxasında hər şey edilə bilər.. təcavüz, canlı-canlı insan yandırmaq, məsum uşaqları öldürmək, hər şey… Müqəddəs savaş, bütün bunları ört-basdır edən bir termindir…

Bu cür pərişan olmağı necə bacara billirsən? Hər yerdə yağış yağır, sən susamaqdasan. İmkansız olanı bacarırsan. Hər yer aydınlıqdır və sən qaranlıqlarda yaşayırsan. Ölüm bir yerlərdə deyil amma sən davamlı olaraq ölüb durmaqdasan. Həyat bir rəhmətdir, sən isə fəlakətlərdəsən. Daha yaxşı bir yer olmağı üçün dünyaya kömək et. Dünyanı tapdığın kimi tərk etmə… Bir az daha yaxşı, bir az daha gözəl bir yer halına gətirməyə çalış…

Yaşam, qorxunun sona çatdığı yerdə başlayar.
Yaşam, addım atdığın an başlayar.
Yaşam, özünə güvəndiyin an başlayar.

Mən sadəcə bir dostam. Səninlə bir yolda qarşılaşdıq, bir-birimizə yadıq. Səninlə yol getməyimi istəsən, yol gedərəm səninlə… Mən də istəyərəm, mənimlə yol getməyini, birlikdə əylənərik. Amma nə zaman ki sən: “İndi ayrılmaq vaxtıdır” desən, göz yaşı tökmədən, sevinc ilə ayrılmağımızda sənə kömək edərəm. Çünki sən müstəqil biri, özün olacaqsan…

Mən sənə heç bir əxlaq təlimindən bəhs etmirəm. Əxlaq, öz-özünə ortaya çıxan bir şey olmalıdır. Mənim sənə öyrətdiyim şey, birbaşa öz varlığının təcrübə edilməsidir. Daha səssiz, daha hüzurlu, daha sakit olduğun zaman, öz şüurunu anlamağa başladığın zaman, daxili varlığın getdikcə daha mərkəzləndiyi zaman, hərəkətlərin əxlaqını yansıtmağa başlayar.