Nə qədər cəhd etdim dərdə qatlaşım,
Zəiflik göstərdim dözümdə sənsiz.
Şənlik zamanı da danışanda mən
Bir kədər duyuldu sözümdə sənsiz.

Düşüncəm yarandı sanki qanaddan,
Mənzilə çatmamış düşmədim atdan.
Mən neçə hikmətlər sordum həyatdan,
Qaldı suallarım gözümdə sənsiz.

Görkəmin önümdə dayanan zaman
Qığılcım töküldü baxışlarımdan.
Yenə bildiyini elədi hicran,
Dil açdı həsrətim üzümdə sənsiz.

Varlığım min kərə alışdı, yandı,
Çoxları eşqimi, hissimi dandı.
Nisgildən qəlbimdə nəğmə yarandı
Gəzdikcə dağımda, düzümdə sənsiz.

Vaxtsız ağarsa da başımın tükü,
Məndə ki, olmadı həyata küsü!
Bəzən üzdü məni həsrətin yükü,
Qalmadı taqətim dizimdə sənsiz.

Səni xəbər aldım yollarda daşdan,
Daş da dilə gəldi: “Qayıt bu başdan!”
Ağladım, gölməçə yarandı yaşdan
Getdikcə saldığım izimdə sənsiz!

O keçən günləri hey anıram mən,
Sən ki, gələcəksən, inanıram mən.
Yollar ayrıcında dayanıram mən,
Qəlbim də kimsəsiz, özüm də sənsiz.