Yenə hər səhərkitək
Ağlım işə gedirdi
Ayaqlarım,vicdanım
Yenə üsyan edirdi
Saat yeddi yox idi
Bütün şəhər yatırdı
İncə zərif gözel qız
Əlində tum satırdı
Tumu alan nə gəzər..?!
Hələ hava qaranlıq.
Özü öz kölgəsindən,
Diksindirdi bir anlıq...
Yanaqları ləkəydi
Üstü başı natəmiz
Amma ki çox qızlardan
Namus, arı tərtəmiz
Yeganə cehizidir
Namus, qeyrəti, arı
Yaşı çoxdan yetişib
Nişanlıdır tayları
Hərdən kimsə qışqırır
Doluxsunur gözləri
Ürkək bir dovşan kimi
Tir-tir əsir dizləri
Sözün bitdiyi yerdir....
Bir söz çıxmır dilimdən
Tum almaqdan savayı
Heçnə gəlmir əlimdən
Ey,tum satan gözəl qız
Bilmirəm necə deyəm,
Mən bunu sənə yazdım
Olsun sənə hədiyyəm...
 
Müəllif:Rəvan Nişançı Məmmədli