Bəlkə ürəyimə bir xeyri dəydi,
Bir az kürəyimi ovuşdur, Ana!
Keçir gecələrin qaranlığından,
Məni sabahıma qovuşdur, Ana!
 
Bəlkə də sabahın əsən yelləri,
Qəlbimə rahatlıq gətirə bil di.
Ağır möhnətimi, acı dərdi mi,
Dağların dalına ötürə bildi.
 
Övlad dünyasının odu, istisi,
Allah tək sev diyi qadından keçir.
Oğulun nə qədər dərdisəri var,
Ana ürəyinin odundan keçir.

Müəllif: Zəlimxan Yaqub