Qəmlidir gözlərim hər gün, Qəmlidir sözlərim söz dəftərim, Qəm içində oyanan bu gözlərim Qəflətən oyandı bir səhər günü, Nə məni dinlədi, nədə gözlərimi Başladı ağlamağa səhər gözlüm, Ürəyim dözmədi bu ana, Başladı ikisi birdən bu acıyı yandırmağa Solmuş gül bahçəsidək solmuşdu ürek, Söz dinləmirdi onu görən bu göz bəbək, Nə dərd çəkirdi bilirsən bu ürek? Ürək yanırdı göz isə ağlayırdı, İkisi bir yerdə alışıb yanırdı, Durmadan darıxırdı, Gözlər isə hey ağlayırdı Həyat axırdı, dünya dolanırdı Ancaq o? O hər kəsdən uzaq birinə bağlıydi.