Hər zaman anlamaq çətindir səni,
Sirli bir dünyasan, insan ürəyi.
Gah sevinc kök salır, gah da ki, kədər
Hansına sirdaşsan, insan ürəyi!?

Bəzən coşub daşır, nəğmə deyirsən.
Yadından çıxırmı dünyanın qəmi?
Bəzən dərd çox olur, lap kiçilirsən,
Küsürsən hər şeydən, insan ürəyi!

Deyirlər, şüşədir, sınsa yapışmaz
Məyər şüşəsənmi, insan ürəyi?!
Deyirlər, dəmirdir, yoxsa çəkəmməz,
Bu qədər dərdləri, insan ürəyi!

Yox, yox!! Nə dəmirdir, nə dəki, şüşə,
Dəmirdən gələrmi eşqimin səsi?!
Nəyimə lazımdır tez sınan şüşə,
De varmı oxşarın, insan ürəyi?!

Yumruq boyda ətdə bax bir mənaya
Orada yerləşir bu yer kürrəsi.
Sən isə sığmırsan bu gen dünyaya,
Ey insan ürəyi, insan ürəyi!