Tanış olma ayas üstə və ilk qarşılaş­ma­da aparılır. Ta­nış­lıq əsnasında otu­ran kişi ayağa qalxar. Ancaq otu­ran yaşlı, xəstə, üst vəzifəli və ya xanım isə qalxmaya bilər.
Ümumi olaraq, gənc böyüyə, alt və­zi­fəli üst vəzifəliyə, yeni gələn orada olanlara təqdim edilir. Xanımlar an­caq üst idarəçilərə, yaşlılara və din adamlarına təqdim edi­lir. Bir xanım şəxsən özünü bir kişiyə tanıt­ma­malıdır.
Rəsmi təqdimdə əvvələ «hörmətli» və ya «cənab» sö­zü qoyularaq ada­mın sadəcə və­zi­fəsi – titu­lu söy­lə­nir (Məs: Hörmət­li şöbə mü­di­ri, Cənab polkovnik və s.).
Üst vəzifəyə yaxud topluluğa təq­dim­də ada­mın əvvəl ti­tu­lu, sonra adı, soyadı söylənir (Məs: Hör­mət­li Baş me­ne­cer Yusif Heydarlı).
Xüsusi və ictimai yerlərdə isə təq­dim və tanışlıqda isə adamın sadəcə adı və soyadı söylənir (Süleyman Əli­za­də). Lazımdırsa adamın ad və soyadından sonra titu­lu deyilə bilər (Hörmətli Musa İsayev, texniki di­rek­tor).
Rütbələr, elmi dərəcələr (akademik adlar) və pe­şə titul­ları adlardan əv­vəl göstərilir (General-mayor Məm­məd Əsgərov, Fəlsəfə elmlər nami­zə­di Teymur Həsənov).
İnsan özünü təqdim edər­kən/ta­nı­dar­kən adını, soyadını, lazım olsa rüt­bəsini (elmi dərəcəsini) söyləyər (Ra­miz Əhmədov, professor dok­tor). Özünü rütbəsi ilə tanıdan və ya rüt­bə­sini əvvəl deyən adam rütbəsi ilə qabağa çıx­mağa çalışan adam­dır. Əslində, insanın adı vacib­dir, ad əv­vəl gəlməlidir.
Yaş, vəzifə, titul və rütbə baxı­mın­dan bir böyüklə tanış­lıqda əvvəl ica­zə alınmalıdır. «İcazənizlə, sizi ya­xın dos­tum Mustafa ilə tanım edim», «İcazə versəydiniz sizə qo­hu­mum Nurəddini təqdim etmək is­tərdim» deyil­mə­li­dir.
Tanış edilən adam eyni səviyyədə isə «məmnun oldum», «çox şad ol­dum» kimi ifadələrlə cavab ver­mə­li­dir. Yu­xarı səviyyədə və ya xanım isə «şərəf verdiniz», «mü­şər­rəf ol­dum» və s. deməlidir.
Kişi yaşından asılı olma­ya­raq özü­nü qadına təqdim et­mə­li­dir.
Əgər iki nəfəri bir-biri ilə tanış edir­sinizsə, əvvəlcə kiçiyi təqdim etmək lazımdır.
Başqası ilə tanış olarkən onun gö­zünə baxmaq lazımdır. Bu zaman gü­lümsəmək yaxşı olar.
Düşüncə, iman, siyasət və s. baxım­dan əks olan adam­ları tanış etmək doğ­ru deyil. Tanış edilməyi rədd et­mək də xoş deyildir.
Xüsusi bir səbəb olmazsa küçədə ta­nış­lıq aparılma­ma­lıdır. İki kişi kü­çədə bir xanımla qarşılışarkən kişi­lərdən biri xanımı tanıyırsa, digər ki­şi də xanımı salamlayar. Xanım ta­nıdığı kişi ilə danışmaq üçün da­yanarsa, digər yad kişi danışığa qa­tıl­maz, bir neçə addım gedərək göz­lə­yər. Bu vəziyyət kişilər üçün də ey­ni­dir.
Bir kişi ər-arvad olan iki nəfərlə ta­nış edilərsə əvvəl ərə, sonra arva­da tanış edilər.
Ailə ilə tanışlıqda adam əvvəl ana, sonra ata ilə tanış edilər.