Ayrılandan bəri 3 ildir ki onu görmürdüm.Daha onu əvvəlki kimi sevmirdim ya da əmin deyildim unutmaq desəz heç kimin unudulmadığına əmin ola bilərsiz, insanlar bəlkə unudular amma yaşatdığı hisslər heç vaxt.Birdən dəli bir darıxmaq gəldi və 3 il sonra sadəcə bir dəfə görüşüb sənə son dəfəymiş kimi doyunca baxa bilərəm dedim?Əvvəlcə razı olmadı nədənsə çəkinirdi ancaq sonra razılaşdı.Lakin bilirsiz o an nəyi anladım? O heç vaxt mənim kimi olmamışdı, mən 3 il sonra əvvəlki kimi sevməsəm belə yenə də onu görəcəyim üçün səbrsizlənirdim.O isə sadəcə mənim xətrimə dəyməsin deyə razı olmuş kimiydi, könülsüz olduğunu, yad olduğunu hiss etdim o an və o an öz özümə dedim ki, o yaxşı biri olsa da, birbirimiz haqqında heç vaxt pis danışmasaqda 3 il boyunca yalnız özümə əzab vermişəm.Əsl sevgi bitmir deməyin, bir gün hər şey kimi o da bitir.Və görüşə 1 gün qalmış “ mən əvvəlki səni görmək istəyirdim məcbur edilmiş səni yox” dedim, qarşılığında heç etiraz da etmədi çünki istədiyi bu idi,mənsə birdə özümə əzab verməyəcəyimə dair söz verdim, siz də sizə qarşı olan rəftardan gec-tez bu nəticəni çıxaracaqsız və o zaman həyatınızın ən düzgün qərarını verəcəksiz.Ümid edirəm