Qurtulmaq istəyirəm məni narahat edən düşüncələrdən,güvənsizlikdən.
Artıq səbrim yetmir, qəlbim, beynim, ruhum yorğun düşüb.
Yaddaşım getdikcə çox zəifləyir bundan çox qorxuram və narahatam.
Suallarım hamısı qarışıb bir – birinə onlara məntiqli bir cavabtapa bilmirəm.
Deyəsən sonum gəlir, bitirəm, əriyirəm bir şam kimi, yoxoluram.

İnana biləcəyim, güvənə biləcəyim nümunə üçün bir insanyoxdur.
O qədərmi pis insanam !!! Bəs onda niyə mənim dostlarım var ?
Niyə mənə dostlarım inanır, güvənir?! Niyə?
Sadəcə içimi rahatlaya bilmək üçün bəzən qəlbim ağlıma üstün gəlir,
kağız və qələm köməyimə yetir.
Amma bəzən onlara da ehtiyyatla yanaşıram, onlara da güvənə bilmirəm.
Bu qədər güvənsizlik niyə birdən – birə baş verib hələ də başa düşə bilmirəm.

Məni narahat edən bu yuxudan oyanmaq üçünbir yol axtarıram.

Bunun yolu varmı?