Salam sevdiyim...Mənəm o sevmədiyin...Dəyərini bilmədiyin....Elə istərdim ki, səni görüncə üzünə qarşi salam verə bilim...Daha yanindan yad bir insan kimi keçməyim....Elə bir sevgidir ki mənim ki....Ölümünə sevdim mən və hələ də sevirəm....Həmişə də sevəcəm....Səni göruncə hər şeyi unuduram...Hətta bəzən unuduram məni sevmədiyini...Bəlkə də başqasini sevirsən...Mən səndən sevgi istəmədim ki...Sadəcə məni anlamağin bəs idi mənə....Səni bu qədər çox sevən birini duşmən bilmə özünə...Axi nə etmişəm mən sənə?Sevmək mi mənim gunahim?Əgər sevmək günahsa raziyam ən böyük cəzani çəkməyə...Hərdən qəlbimdə üsyanlar qopur "niyə məni sevmədi,o heç mənim sevgimə layiq deyil"deyə....Sonra qəlbimə bir şey xatirladiram "ey qəlbim sən ki,onu qarşiliqsiz,heç bir şey gözləmədən sevmisən və həmişə də belə sevəcəksən"....Kaşki sevməsən ama mənlə danişsan,susmasan...Mən sənə dərdimi danişsam,sən mənə dərdini danişsan...Amma sadəcə xəyaldi bunlar....Deyirlər ki,Tanri insana gerçəkləşdirməyəcəyi arzunun xəyalini qurdurmaz...Amma bilirəm ki,sən mənim heç vaxt qəbul olunmayacaq duamsan..Və bunu bilə-bilə sevirəm səni..Qəlbimə çox dəymisən sevdiyim...Çox yaralamisan məni..Amma unutmuşam mən,mənə verdiyin əzablari...Tək bir gülüşünlə unutmuşam....Səndən gələn əzabi çəkməkdə mənim üçün xoşbəxtlikdir..Həyatda ən böyük sevincim isə sənin gülüşünu görməkdir....Sən həmişə xoşbəxt ol,həmişə gül...Gül ki,sənin gülüşünlə mən də gülüm.