Bax yenə axşam oldu. Bu günü də sənsiz keçirtdim. Yenə səni gözlədim uzanan yollarda. Yenə xəyal etdim gəlibdə mənə "SƏNİ SEVİRƏM!" deməyini.Yenə düşündüm ikimizi və bizim olan dünyamızı..Amma olmadı... Sən gəlmədin.. Yenə bu qaranlıq gecədə yalnız buraxdın məni...Heç düşünmədinmi???...Necə qalaram, necə yaşayaram sənsiz??...Niyə bu əzabı verirsən mənə? Nədir axı günahım? Niyə yaşarkən öldürürsən
məni? Neyləmişəm sənə? Tək günahım sevmekdi səni. Özdə canımdan belə çox sevmək...Niyə bu hala gəldik? Nə oldu bizə SeVDiYiM? Çoxmu sevdik, nəzərmi dəydi yoxsa bizmi sevgimizi nəzərlədik???....Ahh SeVDiYiM nə acıdı bir bilsən yanında olub da toxuna bilməmək....Sənə sevdiyimi deyə bilməmək...Hə, düzdü, ağlıyıram. Amma sənə yox!!! SEVGİMƏ, yalnız səni sevən və sənin üçün döyünən ÜRƏYİMƏ, səndən başqasını görməyən GÖZLƏRİMƏ, səndən başqasına SəNi SeViRəM deyə bilməyən DİLİMƏ, səndən başqasına toxuna bilməyən ƏLLƏRİMƏ.....Anladınmı? amma yooox anlamazsan sən! Bacardığın tək iş çıxıb getməkdi...Həqiqətən AYRILDIQMI görəsən? Bittimi hər şey? o qədər yaşanılanlar bir qələmdə silinib atıldımı yəni??...Amma gedişinlə yıxıldım inan...Halal olsun sənə!!!....Çökməz sandığın o dağ yoxdu artıq...İndi səndən mənə qalan sınan qəlb, yox olmuş ümidlər, yalnızlıq, göz yaşları ve AYRILIQ......Bəli, AYRILIQ SeVDiYiMDəN mənə yadigar.....Kaş ki,SeVDiYiM qədər SeViLəYDiM.....Kaş ki.