Hər sətir üstündə titrəyib əlim.
Sətirlər qəlbimdə od alıbdılar.
Mən sənə bir dəfə aldandım gülüm,
Məktublar ömürlük aldanıbdırlar.

Məni yad eləmə,
Özgə ol, yad ol,
Oyuncaq olmasın məktublar barı.
Omründə bircə yol
alicənab o1,
Yandır xatirəmi – o məktubları…

Orda ürəyimin harayı, ahı,
Qəlbimin utancaq sevdası yatır.
Orda vüqarımın sınma günahı,
Kövrək bir nəğmənin sədası yatır.

Dağılar şöhrətin dumanı, çəni,
Udar bir ac balıq inci tək səni.
Yazdığım sətirlər ac toxum kimi
Bir gün göz yaşını içəcək sənin.

Məktublar içində nəyim-nələrim…
Alovlu sətirlər gizli qəm kimi.
Yandır məktubları…
xatirələrim yansın,
külə dönsün qoy Kərəm kimi.

Sənə ümid dolu dikilən gözlər
Yenə xatirədə donub qalandır.
Əlim əsə-əsə yazdığım sözlər
O zaman düz idi
indi yalandır…
Həyatın özündə sınadım səni,
Demə bahar idim,
indisə qışam.
Yaxşı ki, nəhayət, tanıdım səni,
Yaxşı ki, ömürlük aldanmamışam…

Müəllif: Nüsrət kəsəmənli