Ana-ata olmaq bir mənada qayğıyla yaşamağı öyrənməkdir. Uşağın sağlığı və inkişafına dair ana ata qayğıları "normal" sərhədlər içərisində yaşandığında uşağı qorumağa və uşağın sağlam inkişafını dəstəkləməyə istiqamətli əhəmiyyətli bir funksiya yerinə yetirərlər. Buna baxmayaraq həyati əhəmiyyəti olan qayğı duyğusunun həddindən artığa qaçması həm ana-ata, həm uşaq, həm də ailə həyatı üçün zərərli nəticələndirər doğurar
Ana-ata "uşağım mənsiz yaşaya bilməz, zərər görər və ya ölər" qayğısını təbii olandan çox yaşadığında, bu duyğunun sıxlığı ilə uşağın böyümə və inkişaf ehtiyaclarını fərq edə bilməz hala gələr. Məsələn fiziki olaraq getməyə hazır olan, uzaqlaşmaq və araşdırmaq istəyən uşağını: "Aman uşağım, öz başına gedə bilməzsən. Getsən Allah qorusun yəxələb başını vurarsan, qolunu qıçını qırarsan. Hətta ölərsən!" kimi şifahi ifadələrlə maneə törətməyə çalışar. Ana-atasının bu tip ifadələriylə gərəyindən çox qarşılaşan uşaq isə gedə bilməyəcəyinə inana bilməyə başlar; getməyə çəkinər hala gələr.