Uşağınızın oyun oynama istəyini məhdudlaşdırmayın
Təhsil sisteminin ağırlığı səbəbi ilə indiki vaxtda uşaqların oyunu unutduğu, tamamilə dərslərə, imtahanlara və ev tapşırıqlarına əyildiyi əhəmiyyətli bir gerçəkdir. Onsuz da məktəbdə məhdud olan oyun oynama zamanı, evdə də işləyən ana-ataların çox həyat tərzi səbəbi ilə ümumiyyətlə maneə törədilər. Ana-atalar da uşağın akademik müvəffəqiyyətinə bir xeyli sıxlaşaraq oyunun gücünü və əhəmiyyətini unutmuş vəziyyətdədir. Hətta bəzi valideynlər mağazaların oyuncaq hissəsindən keçərkən uşaqlarına "sən oyun oynayacaq yaşda deyilsən" kimi xəbərdarlıqlarla oyunu unutdurmağa çalışar.

İdman oyunun yerini tutmaz
Çox valideynlər xüsusilə həftə sonları uşağı ictimai fəaliyyətlərə göndərərək bir nebz olsun uşağa nəfəs aldırdıqlarını düşünər. Halbuki bir idman fəaliyyəti oyunun yerini tutmaz. Maraqlanılacaq idman fəaliyyəti ümumiyyətlə bir yetkin tərəfindən nəzarət edildiyi üçün uşaq öz qərarlarını vermə və öz davranışının məsuliyyətini alma kimi fürsətlərdən məhrum qalmış olar. Buna qarşı, uşaq öz oyununu oynayarkən özü qaydalar qoyar, dəstə qurar və öz davranışının məsuliyyətini alar.

Oyun uşağa öz güvən qazandırır
Uşaqlar ictimai, romantik, zehni və fiziki bacarıqlarını inkişaf etdirmək üçün oyun oynamağa ehtiyac hiss edərlər. Oyun uşaqların öz bacarıqlarını test etmələri üçün uyğun bir mühit təqdim edər. Oyun, uşaqlara digər insanlarla necə ünsiyyət quracaqlarını öyrədər, uşaqların problemlərini həll etməyə və daxili qarşıdurmalarını təhlil etməyə köməkçi olar. Oyun, yetkinlərin öyrədə bilməyəcəyi gerçək həyatın qorxulu, cürətkar və utancaq tələblərini öyrənmə yoludur. Oyunlar sayəsində uşaq, digər insanlarla yaşamağı və yaradıcı düşünməyi öyrənər. Oyun ilə təmin edilən bütün bunlar, uşağın möhkəm bir gələcək meydana gətirməsi üçün əhəmiyyətli təməlləri meydana gətirər.

Siz də uşağınızla birlikdə oynayın
Edilən araşdırmalarda atasıyla oyun oynayan uşaqların, atası oyun oynamayan uşaqlara nisbətlə daha geniş bir təxəyyülünə və bilişsel bacarığa sahib olduğu göstərilir. Anasıyla oyun oynayan uşaqların, uşağıyla oyun oynamağa zaman ayıra bilməyən anaların uşaqlarına görə anasıyla daha möhkəm/etibarlı bir münasibət qurduğu və daha müsbət inkişaf göstərdiyi təsbit edildi. Ailəsiylə birlikdə oyun oynayan daha böyük uşaqların, ailəsi oyun oynamayanlara nisbətlə məktəblə daha müsbət bir münasibət qurduğu, ruhi olaraq daha sağlam olduğu, yoldaşları ilə əlaqələrinin daha güclü olduğu və ailəvi yaxınlıqdan daha çox zövq aldıqları görülür.