***. Əfşan?
Yenidən ona edilən müraciət onun bütün vücudunu dahada titrədir. Yad bir insan və onun adı. Yenidən ona adıyla müraciet edlir. Getdikcə yad səs dogmalaşır. Əfşana öz adıyla müraciət edə şəxs əslində yad birisi deyildi. Düzdü bu toyda oldugu məkanda olanlardan heç bir insan Əfşana yad deyildi hamı Əfşanın öz dogmalarıydı ancaq Əfşan bu dırnaqarası dogmalara nifrət edir onları özünə yad kimi dəyərləndirir. Bəs o zaman Əfşana öz adıyla müraciət edən kimiydi?
***. Əfşan
Qorxudan yıxılmaq üzrə olan vücud titrəyən əllər və əsən dodaqlar. Geriyə çevrilib baxarkən azda olsa rahatlıq tapır.
Əfşan. Anar? Dəli olmusan
Anar. Anlamadım niyeki
Əfşan. Mənim adımı niyə çəkirsən? Unutmusan hazrda oldugmuz məkanı?
Anar. Hm bagışla canm özümdən aslı olmadı
Əfşan. Çalış belə səflər etmə yoxsa sonu pis qurtara bilər
Anar. Yaxşı. Burda neynirsən
Əfşan. Hec sen yoxdun darıxdım bir az hava almaq ücen çıxdım
Anar. (Özünden razı şəkildə) caaaan mənim üçün darıxdın
Əfşan. Yox
Anar. Hm bes kimin üçün
Əfşan. Sene ne
Anar. Heç deme onsuzda bilremki menim üçün darıxdın
Əfşan. Hardan bilursen
Anar. Gözlerindən
Əfşan. Hm
Anar. Caan da gel keçək zala onsuzda da toy bitmek üzrədi
Əfşan. Yaxşı
Hər ikisi zala keçirlər. İnların söhbətləri zamanı Əfşan Anarın onun adını çəkməsinə səf tutatkən özüdə eyni səfi təkrarlamıçdı. Ancaq Anarın səfini heç kim eşitməzkən Əfşanın səfini bir cüt qulaq duymuşdu. Bəs bu insan kimiydi?
Bu insan nə Vasif nə Elmar nədəki Vüsal idi. Bu imsan Ziyad idi. Ziyad Əfşanın səfən Anarın adını çəkməsini eşitmişdi. Və bu səfidə başqa cürə anlamışdı. Anarı Aganın adamı oldugunu bilməmişdi əsl gerçəkləri bilmişdi. Anarın Elmarın oldugunu öyrenmişdi. Ziyad gerçəkləri bildikdən sonra Elmaramı deyəcək Vasifəmi danışacaq bunu Allah bilir.
////////////////////
Rusiya. Moskva. ***təşkilat. Gizli kabimet. Aga və Namiq.
Aga. Namiq Anar və Əfşandan nə xəbər?
Namiq. Dediyiniz kimi hazrda verdiyiniz tapşırıq üzrə Naxçıvanda Elmarın qardaşı oglu Muradın toyubdadılar
Aga. Əlaqə saxlamısan onlarla
Namiq. Xeyr
Aga. (Əsəblə) niyeki
Namiq. Anar zəng vurmamagmı isdedi
Aga. Başa düşmedim Anar nə vaxtdan sənə əmir verən olub
Namiq. (Başnı aşagı dikir)-----
Aga. Çalış bu gün əlaqə saxla
Namiq. Bas üsde
Aga. Bəs o biri əməliyatdan nə xəbər
Namiq.(üzgen şəkildə) hər şey öz qaydasındadı
Aga. Namiq bu nə veziyetdi sən niyə belə üzgünsən?
Namiq. Əməliyata göre
Aga. Anlamadım məgər Əfşanı öldürmək isdəmirdin?
Namiq. Əfşanın ölmün isdeyrem ancaq Əfşanla bərabər çox insan məhv olacaq o imsanların arasında uşaqlarda olacaq
Aga. Sənin bacən uşaq deyildimi
Namiq. ----
Aga. Bax susursan özünde her şeyi yaxşı bilirsən. Bax Namiq bu həyatda hər kəs bir gün ölür. O uşaqlar bu gün yaşsalar belə sabah onsuz öləcəklər.ya bu gün ya sabah nə ferqi var axı en azından o uşaqlar bizlər kimi məhv olmadan cənnətə düşəcəklər eynən Mənim Reyhanım kimi
Namiq. Reyhan?
Aga. Hə Reyhan menim gözel quzum körpə balam. Nə olduki
Namiq. Heç mənim bacımında adı Reyhanıydı
Aga. He Namiq her ikisinin bexti eyni oldu hər iki Reyhanı Əfşanın atası Bayram öldürdü bax indi səndə hər iki Reyhanın intiqamını al! Çalışki heç nə sene mane olmasın!
Namiq. Baş üsde aga
Aga. Namiq birdeki Anarı sag isdeyrem o hələ mənə lazmdı
Namiq. Yaxşı
/////////////////
Naxçıvan. Şərur.
Artıq toy çoxdan bitmişdi. Rəna və Muradla beraber her kes öz evinə getmişdi. Əfşan və Anarda artıq çoxdan oteldəydi. Bu gün Naxçıvanda keçmişlərini ifadə edən Muxtar Respublikada son günləriydi. Bəlkədə bu son gün onların həyatları üçünde ola bilerdi. Sabah buranı tərk edəcəkdilər bəlkədə həmdə bu həyatı. Əfşan artıq günün yorgunlugundan ve stresden çoxdan Anarın qolları aradında yuxuya getmişdi. Bəlkədə bu onların son birge bir birlerine sıgınaraq yatmaqlarıydı.
Bir neçə saat sonra.
Anar. Bəli Elmar bəy artiq biz gedrik
Elmar. Axı bu heç yaxşı olmadı heç olmasa iki günde qalardız
Anar. Alınmır Rusiyada bezi işlərim var həmdə şirkət başlı başnadı
Elmar. Yaxşı heç olmasa seher yemeyini bizim evde bizimle birge yeyərdiz
Anar. Vaxt yoxdu birazdan hava limanında olmalyiq
Elmar. O zaman heç olmasa buna razı olun hava limanında sizu yola salaq
Anar. (Elmardan qurt uluş olmayacagnı anlayaraq) yaxşı
1 saat sonra. Hava limanı.
Elmar dediyi kimi Anar və Əfşanı yola salmaq üçün hava limanına gəlmişdi. Anar və Əfşan onunla sagollaşar təyyarəyə dogru getdilər. Təyyarəyə minib öz yerlərini rahatladılar.
Yarım saat sonra. Təyyarə Naxçıvanın göylərində göründü.
Anar. Canım artıq öz evimize dogru gedrik
Əfşan. Anar qorxuram
Anar. Niye
Əfşan. Bilmirem içimde qeribe bir hiss var
Anar. (Əfşanı özünə sıxaraq) men yanındayam qorxma heç ne olmayacaq
Bir saat sonra. Təyyarədə yaranan təlaş.
"Hörmətli sərnişinlər zəhmət olmasa kəmərləri baglayın təyyarədə anlaşılmaz nasazlıq yaranıb"
Əfşan. Anar nə olub belə
Anar. Heç canm teyyarede nasazlıq yaranıb indi hell edecekler
Əfşan. Qorxuram
Anar.qorxma mənim əlimdən bər bərk tut
Gözlənilməz an. Təyyarə havada çevrilir və sərnişinlər bir birinin üzərinə yıxılır. Anar və Əfşan. Bir birnə sıgnan iki insan. Qəfildən bir birinden tutan iki əl qopur. Dəhşət. Təyyarənin gözlənilməz enişi. Facievi qeza. Teyyare gözlenilmedenhavadan ixtiyarsiz şəkildə yerə dogru düşür və parca parça olur. Bu qəzafan heç insanlar çıxacaqdırmı? Anar və Əfşan qurtulacaqdırmı? Zaman. Zaman. Yenədə zaman.