Mən yaxşı insan deyiləm... Mən təkliyimi sevirəm... Mən ətrafımdakı insanlara özümü sevdirib sonra tez bezirəm.. Mən kobudam, mən nəzakətli deyiləm.. Mən mənə xəyanət eləyəni bağşılaya bilmirəm.. Mən hisslərimi asanlıqla ifadə edə bilmirəm Mən ətrafımdakılardan çox şey gözləyirem.. Mən nifrət edə bilmirəm. Əlimdə kimlərəsə nifrət etmək üçün bu qədər səbəb varkən mən nifrət etməyi bacarmıram. .. Mən güclüyəmsə bu demək deyilki mənə ağrılı deyil. Mən də incinirəm, mənə də ağrılıdır.. Mən yanımdakılara dünyanın ən xoşbəxt insanı rolunu oynayıb, təklikdə hönkürtüylə ağlaya bilirəm.. Mən çox vaxt olduğum kimi yox, olmaq istədiyim kimi oluram.. Mən ağlamağıma səbəb olan insanlara göz yaşlarımı haram etsəm cənnət ancaq onların xəyalı olar.. Mən mənim olanı paylaşa bilmirem.. Mən əlimdə olanları dəyərləndirməyi özümdən üstün tuturam.. Mən ətrafımda insan olmağına baxmayaraq həmişə təkəm.. Çoxlarının arzusu mənim şükr etmədiklərimdir.. Mən naşükürəm.. Həmişə daha çoxunu istəyirəm... Mən həyatıma müdaxilə olunmağı sevmirəm.. Mən hamını demokratik şəkildə dinləyirəm, amma sonda öz bildiyimi edirəm.. Mən həmişə hisslərimdən qaçıram... Mən kütləyə tərs gedirəm...SEVDIYIM INSANLARI kimlese bolusmeyi sevmirem.. Mən insanları olduğu kimi sevməyi bacarmıram.. Çoxları məni tanıyır, amma çox az adam içimdəki MƏNİ görür.....