Bir məktəb müəllimsi bir gün dersdə şagirdlərinə bir təkliflə gəlirI

"Bir həyat təcrübəsinə qatılmaq isteyərsiniz?”

Şagirdlər çox sevdikləri bu müəllimənin təklifini tərəddüzsüz qəbul edirlər.

"O zaman”diyər müəllimə.”Bundan sonra  nə desəm edeceyinizə söz verin.”

Şagirdlər bunuda eliyirlər.

"İndi sabah ki,tapşırığınıza hazır olun.Sabah hamınıza birər plastik torba və 5 kilo kartof gətirəcəksiniz!”

Şagirdlər,bu işdən heç bir şey başa düşməməişdilər.Amma sabahı gün  hamsınınsıralarının üzərində kartoflar və torbalar hazır idi.Özünə maraqlı gözlərlə baxan şagirdlərin belə diyəe müəllimə:

"İndi, bu günə dək bağışlamayı rədd etdiyiniz hər insan üçün bir kartof götürün və o insanin adını o katofun üstünə yazib torbanın içinə qoyun.”

Bəzi şagirdlər torbalarına üçər-beşər dənə kartof qoyarkən,bəzilərinin torbasihardasa axiraycan dolmuşdu.

Şagirdlər,özünə "peki şimdi ne olacak?” diyər kimi baxan şagirdlərə ikinci açiqlamasını yapar:

"Bir həftə boyuncu hara gedrsiniz gedin,bu torbalriyaninizda daşiyacaqsınız.Yatdığınız yataqda,mindiyiniz avtobusda,mektəbdəykən sıranızın üstündə həmşə yanınızda olacaq.

Bir həftə sonra.Müəllimləri sinifə girər girməz,deyiləni edən şagirdlər şikayətə başlayar:

"Müəllimə,bu qədər ağır torbanıhər yerə aparmaq çox çetin olur.”

"Müəllimə,kartoflar iylənməyə başladı.Vallah ,insanlar bir təhər baxırlar mənə.” "Həm sıxıldıq,həm də yorulduq?”

Müəllimə gülümsəyərək şagirdlərinə bu dərsi verir:

"Gördünüz ki,bağışlamayaraq əsil özünüzü cəzalandırırsız.Özümüzü ruhumuzdan ağır yüklər daşımağa məhkum edirik.Bağışlamağı qarşımızdakı insana etdiyimiz bir ehsan hesab edirik,halbuki bağışlamaq ən başda özümüzə etdiyimiz bir yaxşılıqdır.”