Neçə illərdir mənim
Baharım dönüb qışa,
Arvad girəndən bəri
Qonşumuzla "yarışa”
Nə sözümü eşidir,
Nə də anlayır məni.
Hər gün danlayır məni:
"Qonşu hara, sən hara?
Nədir ki, o avara,
İmportnı mebelləri
Düzüb yan-yana zala.
Ad-sanından eyibdir,
Qonşudan qalma dala! ...”

Özümü oda saldım,
Həmin mebeldən aldım ...
Sonra arvad eşitdi
Qonşum alıbdır xalı.
Çaldı zurna-qavalı
Mənimçün bala-bala,
Dedi: - Kişi, eyibdir,
Qonşundan qalma dala! ...

Axır ki, aldım xalı,
Dedim təki kəsilsin
Arvadın qalmaqalı.
Qonşumuzun evində
Başlanan kimi təmir
Təmirə başlamaqçün
Arvaddan aldım "əmr”.
Düz divarı sökdürüb
Çəkdirdim təzə mala,
Arvad elə hey deyir:
"Qonşudan qalma dala! ...”

Bəli, indi evimdə
Cah-cəlal yaratmışam,
Amma borcun içində
Xirtdəyəcən batmışam.

Xoş günlər tez ötüşdü,
Evə mərəkə düşdü
Qonşum alanda maşın.
Bizim arvad göz yaşı
Töküb danladı məni.
Dedi: "Görüm heç səni
Gəlməyəsən zavala!
Bizi xəcil eylədin
Qonşudan qaldıq dala” ...

İndi maşın almağa
Növbəyə də durmuşam.
Tanış-biliş deyir ki,
Pullanıb qudurmuşam.

Ancaq xeyli zamandır,
Mənim halım yamandır.
Alıb canımı dərd-qəm,
Təzə söz eşitmişəm:
Qonşum möhkəm ilişib,
İşi əngələ düşüb.
Ondan yazılanda akt,
Vurub kişini infarkt.
Qorxudan yazıq ölər,
Məni də tutar bəla.
Arvad deyər: eyibdir,
Qonşudan qalma dala!