Sevgi hər vaxt hər şeydən üstündür. Qürur şişirildiyi qədər də yaxşı bir şey deyil. İnsan sevdiyinin uğrunda qürurunu tapdalasa, onda ən qürurlu olduğu vaxt olar. Sevginin qarşısında qürur göstərən insan sadədir, daha doğrusu aşiq deyil. Qürur ümumiyyətlə duyğularına məğlub olub itər. Sevgi səni çox şeyə vadar edir. Özün də bilmədən əyilmiş olursan. Çünki möhtacsan. Sevdiyin insan olmadan sən də yox olursan. Onun qulu-köləsi olmaqdan həzz alırsan. Amma bunu inkar edənlər də var. Qürurlu insanlar. O insanların qürurları sevgilərindən çox olduğu üçün qürur qalib gəlir və sevgi itmiş olur. Peşman olmaq isə heç bir fayda vermir. Kimsə həyatın verdiyi dərsədn qüruru ilə bağlı nəticə çıxarır, kim isə bacarmır. Peyğəmbərimizin (s.ə.v) bu gözəl sözünü mən həmişə istifadə edirəm: "Gözəlliyin sənin qürurundur." "Qarşımdakının məni sevdiyini bildiyim müddətcə sevgidə qürur göstərmərəm"-deyənlər az deyil..
P.S:Bəs siz necə sevgini yoxsa qürurunuzu üstün tutursunuz?
Qürurunuzu sevginin yolunda əzmisinizmi?
Sevgiyə qürurunu qurban verməyənlərə münasibətiniz necədir?