Həyat nərdivanını çıxarkən rastlaşdığınız insanlara yaxşı davranın.
Çünki enərkən də eyni insanlarla qarşılaşacaqsınız.
Zənginliyin zövqləri yoxsulların göz yaşları ilə satın alınar.
Bu dünyada yüzlərlə düşüncəsiz var ki, ətək dolusu qızıl verib, müqabilində şeytandan dərd satın alar...
Dünyadan "qovulanlar" Cənnətə ilk addım atmış olacaqlar…
Kamputer və ya digər texnalogiyanın dilini əgər biri öyrədərsə tez unudarsan, özün axtarıb tapsan həmişə yadında qalacaqdır. Bir yolu da qət etmək buna bənzər. Birinin əlindən tutsan həmişə yanında birinin olduğuna güvənib sərbəst addım atmağı bilməyəcəksən. O vaxta qədər ki, özün o yolun sonuna çıxmayasan.
Bəzi insanlar yaxşı görünmək üçün sifətlərində yalançı təbəssüm yaradaraq birilərin xoşuna gəlincəyə qədər artistlik edər, bunu bacarmayan isə sevilməz və kənarda qalar...
Bəzən qarşındakı insanla münasibətdə olduğunda, ondan necə qıcıq olduğunu saxlamaq məcburiyyətində olursan…
Hər kəsin bir dərdi var hər dərdin bir ağrısı var, ağrılarım dözülməz deyil birdə duz basanı var...
Bir gün Mövlana evə girər və xanımı ondan soruşar...
bu qədər aşiqsən Mövlaya...şükürlər olsun bu eşqi yaşayıb yaşadana..."yaxşı mənə nə qədər aşiqsən"- deyə soruşar
Mövlana xanımının sualına belə cavab verir...
Sən mənim...Yaradandan ötəri yaradılana sevgim, Bir addım gələnə on addım gedişimsən...
... Və hər kəsi olduğu kimi qəbul etməyimsən...
Sən mənim; Bu günümə şükr və sabahıma dua edişim, azla yetinməyim, çoxa göz dikməməyimsən, Və bağlanmayan ovuc içimsən.
Bütün oğlanlar eynidir deyən qızlara səslənirəm. Sən yaxşı qız olsaydın bütün oğlanları tanımazdın......