Bir nağıldır yaşamaq ...
Bir nağıldır yaşamaq .... Neçə əjdahaların atəş püskürdən nəfəsləri altında nəfəs alıb verərik doğumdan ölümə qədər. Neçə uzaq diyarlarda itərik, nə qədər tək gözlü nəhənglərin qarşısında tir-tir titrəyər ürəyimiz. Bütün canavarların, bütün cadugərlər, bütün pis ürəkli cadugərlərin maska ​​yandırmış üzünə gülümsəyər. Bizdən əvvəlkilərdən alıb sonramıza buraxarıq bu acı, hüzn, ayrılıq dolu həyat mahnısını. Tülkülərə mahnı oxuyarkən dilimizdekilerden çox ürəyimizdəkiləri düşünürük.
Hər şeyə baxmayaraq, bir nağıldır yaşamaq.
Bir nağıldır yaşamaq ... Pislərin qalib gəldiyi anda bir eşq toxunar ürəyimizə. Çörək kırıklarının məhrum yolumuzu ürəyimiz bir dəniz fənəri olub göstərir bizə. Heç bir tabirciler, heç bir şərhçinin, heç bir yazarın ürəyimizdəki ən kiçik bir qarşılığına belə yorumlayamayacağı köhnə zaman arzusudur eşq. Köhnə çünki yeni dünyadan nəsiblənmişdir. Hələ uzun otların bəzədiyi o çöllərdə uçarcasına bir-birini qovmaq kimidir. Heç bir şəhərin datdırmayacağı bir haldır o. buna görə, bir nağıldır yaşamaq.
Bir nağıldır yaşamaq ... Ədalətli çevrilsin deyə qurduğumuz bütün xəyalların, dinsin deyə gözlədiyimiz həsrət, qovuşsun deyə gözlədiyimiz əllərin arasındakı uçurumda oyandığımızda anlarıq bunu. Bütün suallarının tək variantı qeyri-mümkün olan cavab açarını göz yaşlarımızda işarətlərkən bilirik ki, yaşamaq bir yuxu, yaşamaq bir xəyal, yaşamaq bir nağıldır.
Sonra masallarımızın şahzadəsi / şahzadəsi gedər və bu nağıl bitər, bu yuxu sona çatar. Ətraflı əhatə sarıldığımız quldurların arsında tək başına qalarıq. Bütün mərhəmətsiz cadılar, pis ürəkli sehrbazlar zalım nəhənglər eyni anda uzadar zəhərli qırmızı elmalarını. Dişləyər, bizi buraxıb gedən prensimiz / prensesimiz üçün, sonsuza qədər davam edəcək bir yuxuya getmək istəyərcəsinə. Üç almadan ilkidir bu.
Göydən üç alma düşər, ikisi yanaqlarımıza ...