Bu həyatdan yoruldum deyersen , həyatını günahlandırarsan... Amma əslində günahkar olan həyatın yox, həyatında rol oynayan insanlar olar... Amma təsadüflər o qədər yaxındır ki, səni onlarla hər dəfə qarşılaşdırar.... Bəzən isə yanıldığını düşünərsən, hər şeyi bağışlayarsan,yenidən onlara inanarsan... Amma sən yenidən onlara bağlandıqda, onlar səni elə əzib keçərlər ki, deməyə sözün, ağlamağa göz yaşın olmaz... Sadəcə özünü danlayarsan və niyə hər dəfəsində yanılıram sualını verərsən özün özünə... Cavabını isə tapa bilmərsən, çünki o simalar onlar olar... Bir gün səni yad edən, bir gündə isə tanımadan silib atan... Bəzən insanlar arasında düz seçim edə bilmərsən... Yaxşı bildiklərin, özünə dost seçdiklərin tam əksi çıxar... Amma bəyənmədiklərin, sənə uyğun birisi deyil dediklərin əslində hər zaman sənin yanında olar... Bunlar həyatın yox insanların qanunudur... Qadağalar qoyarsan, amma o qadağalarla heç özündə razı olmazsan... Bu qədər bəsit dediklərimiz bəsit, asan olmaz.. Sonda yoruldum deyərsən və hər şeyə son qoyarsan... Həyat bəzən insana rol oynayır deyərsən, amma tam əksinə həyat sənə heç bir rol oynamaz, insanların sənə oynadığı rolu göstərər... Sənə acı gəlsə belə bununla barışar, bəzən bagışlayıb, bəzən isə unutdurar.... Amma yox, əslində unutmazsan, çünki heç bir şey unudulmaz..