Xəyanət - Final (Roman) YENİ » Qadınla.Com

Qeydiyyat Şifrənin bərpası

Qadınla.Com

Xəyanət - Final (Roman) YENİ

Tarix: 11-09-2012, 19:35

Müəllif: Mr. OffiCeR

Şərhlər: 1

Baxılıb: 9 701

Bölmə: Həyat tərzi / Maraqlı

Səs ver:

(səs: 5)

Final:
Diqqetle meni dinleyirdi ve sonda:
- Demeli bizim delimiz evli bir xanimdi- deyib gülümsedi. Zorla gülümsediyi bilinirdi.

- Sende ne var ne yox?
- Deyishen heç ne yoxdu. Geldim bura ishledim. Ve ishleyirem
- Sevgi?
- Sevgim Bakida qaldi..
Sükut çökdü.. Biri birimizin gözlerinde qaldiq. Baxishlarinda istilik, sevgi var idi. Sonrasini xatirlamiram. Dodaqlarim onun dodaqlarina qovushanda ayildim sanki. Men evli idim. Amma qarshimda ki.. Menimle öpüshen.. O.. O sevdiyim adam idi! Odur ki, ona qarshiliq verdim. Çox sheyi ifade eden en esasi sevgi dolu bu öpüshden sonra ayağa qalxdim.
- Samir, men getmeliyem!
Elimden tutub meni yanina otuzdurdu.
- Qal, Güler, ne olar, qal!
- Samir..
- Suss, Güler, bilirem, evlisen. Etdiyimiz yalnishdi hem de çox. Amma menim bu ağilsiz beynim Bakida olanda seni sevdiyini anlamadi, belke de anladi amma qebul ede, özüne etiraf ede bilmedi! Gecikmeseydim indi menim olacaqdin! Seni sevdiyimi getdikden sonra anladim. Amma dönmeye ne cesaretim ne de üzüm var idi. Güler, getme!- deyib gözünü yumdu. Gözlerinden yash süzüldü. Mezarliqdan sonra ilk defe idi onu bele görürdüm. Gözlerim dolmushdu. Yanağina axan yashlari silib, dodaqlarina yapishdim. Öpüsherek paltarimin zamokunu açdi. Men ise köyneyinin düymelerini açirdim. Etdiyimiz yalnish olsada günah olsa da dayana bilmirdik. Saçlarimi üzümden çekdi. Öpüshe- öpüshe meni yataq otağina apardi. Paltarimi çixarib çarpayiya uzatdi. O gece.. Iki bir birinin eshqi ile yanib tutushan beden qovushdu.. Sevgi dolu öpüshlerle, toxunushlarla keçdi. Seher telefonuma gelen zengle oyandim:
- Alo!
- Sabahin xeyir, ezizim.
- Sabahin xeyir.
- Necesen?
- Yaxshiyam, men telesirem sonra danishariq.
- Oldu, canim!
Telefonu yerine qoyub yana çevrildikde Samirin mene baxdiğini gördüm.
- Demek yuxu deyilmish. Yanimdasan. Güler, seni çox sevirem!
- Men de, Samir, men de. Bes indi neyleyeceyik?
Barmaqlarini dodaqlarima yaxinlashdirib:
- Suss. Sadece yashadiqlarinin kefini çixar.
Gülümsedim. Yataqdan durub eynimi geyindim.
- Güler, sene bir shey etiraf edim?
- Et
- Men ilk defe idi biri ile birlikde olurdum.
- Nee? Doğurdan?
- He, Güler. Onun ölümünden sonra heç kimle olmadim. Ondan evvel ushaq idim deye olmamishdim. Sonra buralara geldim ve üreyimde sen ola-ola bashqasina toxuna bilmedim.
Bu sözler ox kimi batmishdi üreyime. Bagishla sevdiyim, amma men olmushdum. Gözlerim dolmushdu. Bildirmemek üçün hamama gedib el üzümü yudum. 5 günüm bele maraqli sevgi dolu keçmishdi. Meni yola salmağa aeroporta gelmishdi.
- Özüne yaxshi bax, meleyim! Zeng etmeyi unutma- deyib alnimdan öpdü. Bu yashananlardan sonra Baki mene cehennem kimi gelirdi. Bir iki ay onunla telefonda, ya internetde görüntülü danishirdiq. Bu aylar erzinde sağliğim heç de yaxshi deyildi. Tez- tez bashim firlanir, üreyim bulanir, qusurdum. Test alib yoxlamaq qerarina geldim. 5 deqiqe 5 il kimi gelirdi. Ushaq istemirdim. Hem de Hüseynin ushağini heç! Ve.. Iki xett. Qorxduğum bashima gelmishdi. Ushaği aldirmaq ağlimdan keçmedi deyil, lakin çox gözel bilirdim ki, Allahin verdiyi cani almaq günahdir. Hem de bu övladimdir. Menim bir parçamdir. Heyecani basdirib mentiqle düshünmeye bashladim. Üzümde tebessüm yarandi. Bu ushaq Samirden de ola bilerdi. Vanna otağindan çixdim evde bir telash var idi. Xidmetçiler ishçi ari kimi tez- tez o yan bu yana gedirdiler:
- Amalya, ne olub?- Amalya bash xidmetçi idi, yashli düzgün bir xanim idi.
- Güler xanim, nece yeni? Bes bilmirsiniz Hüseyn beyin xaricde yashayan oğlu gelecek? Hüseyn bey çox sevinclidir, bir görseniz. Ele sevinir ki, oğlunun gelishine. Ele men de sevinirem, elimde böyüyüb.
- Amalya, Hüseyn beyin xaricde yashayan oğlu var ki?
- Beli, xanim. Anasinin ölümü ona çox tesir etmishdi. Tehsilini bitirib xarice gedib, amma indiye kimi elaqeni kesmishdi. Bu gün Hüseyn beye zeng vurub geleceyini deyib.
- Yaxshi, ishinize baxin.
'Birce bu eksik idi. Mm.. Eslinde bu aile haqqinda çox az bilirem. Öyrenmek lazimdir. Neyse gedim Samire zeng vurum.'
Otağima keçib Samirin nömresini yiğdim.
'Bu nömreye zeng çatmir. Telefon ya söndürülüb, ya da ehate dairesi xaricindedir.'
- Birce bu eksik idi.- kefim temiz pozulmushdu. Yatdim. Telefonun sesine oyandim. Samirin nömresi idi.
- Alo! Samir..
- Alo! Meleyim, necesen?
- Yaxshiyam, sevgilim, sen necesen?
- Men de yaxshiyam.
- Telefonuna zeng çatmirdi. Niye?
- Meleyim, hava limanindayam. Sürpriz elemek istedim. Bakidayam! Evimize gedim, dush alim sonra Chirag Plaza'da görüshek. Ne deyirsen?
- Yaxshi olar, Samir, çox yaxshi olar. Sene çox ehtiyacim var.
- Öpdüm, canim.
- Men de.
Zengi sonlandirib, dusha girdim. Dushdan çixib shkafa yaxinlashib açiq-qehveyi, süd rengi kimi bir paltar seçdim. Dizden, olduqca zövqlü, eynime tam oturan paltar idi. Evde ses-küy çoxaldi. Ne olduğunu öyrenmek üçün otağimdan çixdim. Amaliyanin kiçik qizi Firengiz qabağima çixdi:
- Firengiz, ne olub? Ne ses-küydü?
- Güler xanim, Hüseyn beyin oğlu gelib.
Gülümsedim.
- Samir bey.- deyerek yarimçiq qoyduğu cümlesini bitirib getdi Firengiz.
Üzümdeki gülümseme bir anda yox oldu. Nece yeni? Samir bey? Yox.. Yox! Yeqin tesadüfdür. Indi düshecem ashaği ve bashqa birini görecem. Pillekanlari enerken bashim firlandi. Sonrasi qaranliq idi. Gözümü açanda xestexanada idim. Yanimda Hüseyn, oğlu Ferhad ve SEVGILIM Samir var idi. Hüseyn elimden tutmushdu. Gözlerimi açdiğimi görüb gülümsedi.
- Ezizim, bizi çox qorxutdun. Indi yaxshisan?
Men hele de ne olduğunu anlamamish gah Hüseyne gah Samire baxirdim. Sonra olanlar yadima düshdü. Elimi Hüseynin elinden çekib qarnima doğru apardim. Zeif sesle:
- Körpem..-dedim ve gözümden yashlar süzüldü. Çetinde olsa davam etdim:
- Körpem yaxshidi?
Hüseyn dondu sanki, bashini ashaği salib:
- Gözelim, esas sen sağsan.
Sakitleshe bilmirdim. Durmadan ağlayirdim. Içimdeki varligin, canin, bir parçamin deyerini indi anlamishdim. Analiq nedir indi basha düshmüshdüm. Doğurdanda insan elindekinin deyerini itirdikden sonra anlayir. Hüseyn meni bele görmeye dayana bilmeyib dehlize çixdi. Ferhad da onu tek qoymamaq üçün ardiyca çixdi. Nehayet, Samirle bash- basha qalmishdiq. Qiriq- qiriq danishirdi. Sesi bir batir bir çixirdi:
- Ya-ax-shsh-is-aa-n?
- Bilmirem, Samir, balami isteyirem!
- Atama bunu nece eledim?-deyib bashini ellerinin arasina aldi.
- Sen bilirdin ki, men atanla evliyem?
- Yox.- gözleri doldu sevdiyimin.
- Men de bilmirdim sen onun oğlusan. Ve bir sheyi bilmirem, ömür boyuda bilmeyecem.
Sual dolu baxishlarla mene baxdi.
- O.. Körpem.. Senin idi yoxsa atanin?
Alnimdan öpüb heç bir shey demeden otaği terk etdi. Hemin günü axsham xestexanadan çixdim. Eve geldik. Samir evde yox idi. Oturub çay içirdik. Hüseyne zeng geldi. Telashla evden çixdi. Men yalniz 1 hefte sonra öyrene bildim. Samir intihar etmishdi. Mashina oturub eyleci basib son süretle bir divara çirpilmishdi. Mashindan bir kağiz tapmishdilar. "Ata, meni bağishla!" deye bir not var idi. Men öyrendikden sonra Hüseyn bütün günü evde ruh kimi gezirdi. Psixoloji pozğunluq keçirmek üzre idi. Hetta keçirirdi. Bütün günü 'axi sen mene neylemisen ki, bağishlayim?' deyirdi. Bu veziyyeti ile onu evde saxlaya bilmeyeceyimizi anladiq. Hekiminin reyi ile psixoloji klinikaya yatirtdiq. En sevdiyim iki insani itirmishdim. Samiri ve körpemi.. Depressiyada idim. Yemek yemirdim, heç kimle danishmirdim. Eseblerim pozulmushdu. Amma ciddi psixoloji problemim yox idi. Olanlardan 24 gün keçmishdi. Durub dush qebul etdim. Eynime qara shalvar ve qara pencek geyinib çantami götürdüm. Eyneyimi taxib, sürücüye yaxinlashdim:
- Xestexanaya, Hüseyn beye!
Xestexanaya çatdiq. Hüseynin otağina girdim. Mene baxib:
- Axi, Samir ne etmishdi ki, onu bağishlayim?
- Sen! Sen onu öldürdün! Bizi mehv etdin! Samir menim sevgilim idi! Sevdiyim idi! Hesretim idi! Ilk ve son sevgim idi! Basha düshürsen?! Her sheyim idi! Sen onu aldin menden! Sene nifret edirem!-deyib otağdan çixdim. Otağdan ses-küy geldi. Arxada qoyduqlarimdan xeberim olmadi. Olmasinida istemedim. Eve getdim. Seyfden Hüseynin G17 markali tapançasini götürdüm. Heyete düshüb, sürücüye:
- Samir beyin mezarina!
Bashi ile raziliq edib apardi. Mezara yaxinlashanda bir anliq qoxusu geldi. Gözlerimden yashlar axdi. Ömürlük hesret idi bu, Samirim. Yaxinlashib mezara onunla danishdim. Bir XEYANET onu menden almishdi. Ve sonda hemishe ki, kimi tek bir shey dedim:
- Samir, o körpe senin idi?
Men bu sualin cavabini heç vaxt bilmeyecekdim! Heç vaxt! Ayağa durub tapançani alnima yaxinlashdirdim. Gözlerimi yumdum.......

P.s: indiye kimi hekayemi oxuyub menimle olan her bir istifadəçiyə teshekkürümü bildirirem!..