MART, 2007-Cİ İL.BAKI...
Fəxriyyə ilə Anar Sənəmin kabinetində onun masasının önündə dayanıb "buz qadına”a baxırdılar.Sənəm onların hər ikisinə nəzər salaraq soruşdu:
-Hə, danışın görüm...
Fəxriyyə sözə başlamaq istəyirdi ki, Anar cəld onu qabaqladı.
-Sənəm xanım, siz nə vaxtdan işçilərin şəxsi həyatı ilə maraqlanırsınız?!..
Fəxriyyə Anarına cəsarətinə reaksiyasız donub qaldı.Sənəm Anarın kinayəsinə öz halını pozmadı.Elə zaman "icazəsiz-filansız” içəriyə daxil olan İmranın üzünü görmək üçün tamaşaçı lazım idi.Qəzəbindən partlamaq ddərəcəsində idi.
-Sənəm xanım, icazə verin!...
-Xeyr, İmran müəllim, icazə vermirəm! Siz "icazə” istədinizmi?!...
Anar kinayəli təbəssüm edib boğazını arıtladı.
-Hmm! Bizə deyəcək sözünüz bitdisə, icazənizlə...
Anarın özbaşınalığı İmranın əsəblərini birə-beş pozsa da bunu Sənəmlə Fəxriyyənin yanında biruzə vermədi.Fəxriyyə özünü sakit göstərməyə çalışsa da, Amar onun gizləttməyə çalışdığı gərginliyi və narajatçılığını sezdi.
-Sənəm xanım, Fəxriyyəni bu işə qarışdırmayın.Elxanı döyən də, söyən də mənəm.Sözünüzü mənə deyin.
Fəxriyyə Anara baxdı.Onun baxışlarında təəccüb qarışıq hirs vardı.Anar oonu saktləşdirici baxışla ataraq məsumanə təbəssümlə gülümsədi.Sənəm onların baxışmalarına soyuq halda başını buladı.İmran isə..Onun halını təsəvvür etmək imkasızdır...Partlamağın son həddində idi.
-Sənin hələ danışmağa dilin də var?!-qəzəbli səsi yüksəlib otağı bürüdü.
Fəxriyyənin azacıq qərxduğunu onun qarşısına keçdi.
-İmran müəllim, həddini aşırsınız artıq!Burda xanımlar var, nəzərə alın!...
Anarın əsəbi halı ilə ilk dəfə rastlaşan Fəxriyyə gərgin ab-havani hiss edirdi.Onun qolundan tutub pıçıldaıd.
-Laızm deyil..
-Sən qarışma!...Buyurun, İmran müəllum, sözünüzü üzümə deyin!...
Anarla İmranın qarşı=qarşıya dayandığını görən Sənəm buz səsini işə saldı.
-Bura döyüş meydanı deyil, özünzüə gəlin!...
Anar Fəxriyyənin əlindən tutub kabonetdən çıxdı.Hər kəs onları əl-ələ sürətlə addımladıqlarınnı görüb təəccüb qarışıq ifadə ilə bir-birərinə baxırdılar.Anar heç kimə fikir vermədən qızı bankdan çıxartdı.
-Sən-əclaf, özünü nə hesab edirəsn, hə?! Mən sənin üçün nəyəm-oyuncağaam?!
Anar Fəxriyyənin aqressiv danışığını dinləyib cavablamaq istəyirdi ki, birdən kimsə biynuna sarıldı.Bu-Ləman idi.
Fəxriyyənin hirsli bir anlıq yoxa çıxıb əvvəl təəccüb, sonra qırıqlıqla əvəzləndi...
SENTYABR, 1992-Cİ İL. MOSKVA...(ANAR)
Samir də bizdən idi.Valideynləri maşın qəzasında öldükdən sonra qohumları vicdansızcasına onu çölə atmışdılar.Moskvada doğulmuşdu, atası-anası burda işləyirdilər.Artıq 2 gün idi ki, zibilliklərdə yaşayırdı...
Mənim Moskvaya "sürgün”ümdən 2 həftədən çox vaxt keçmişdi.Anamın mənə son olaraq dediklərini anlamasam da, qorxurdum.Gözlərimi bir daha açanda özümü bambaşqa yerdə tapmışdım.Qaranlıq otaq və mənə acgözlüklə zillənən vəhşi baxışlar. İlqar məni gecənin bir aləmində hansısa bandanın əlindən xilas edərək buraya gətirmişdi...
Samirlə mən xarabada səhərdən-axşama qallaraq bir-birimizə qorxaq baxışlarla baxaraq heç bir söz danışmırdıq.İlqar haralarsa gedib-gəlirdi, xəbərmiz olmurdu.Evə isə əli dolu gələrdik...
Mən o xarabada qaldığımız son gecə gözlərimi nöqtədən ayırmadan soruşdum:
-Hələ çox qalacağıq?!...
İlqar pəncərənin qarşısından çəkilib qarşımda diz çökdü.Artıq qprxmurdum ondan.Onun elə ağıllı gözləri vardı ki.Qolumdan tutub gözlərimin içinə baxdı.
-Mən istəməzdim, amma...
-Amma nə?!-mənim verməli olduğum sualı Samir yaxınlaşaraq verdi.
-Mən...banditəm, əgər belə demə mümkünsə...
-Bandit nə deməkdir axı?! Pis şeydir bəyəm?!...
-Hə, pis şeydir...
-Axı sən pis adama deyilsən...
İlqarın gözləri dolduğundan ayağa qalxıb bizdən uzaqlaşdı.Samirlə mən bir-birimizə baxışıb heç nə anlamırdıq.Necə yataraq yuxuya gedtimi xatırlmadım.Səhər iəs bambaşqa İlqarla qarşı-qarşıya dayanmışdı.Sanki qərrarlı biri idi...
Hər şey o vaxtdan sonra başlandı...
MART, 2007-Cİ İL.BAKI...
Fəxriyyə əsəbi addımlarla kaninetə girib qapını örtmək istəyirdi ki, yenə Anar onu qabaqladı.
-Nə var?! Nə istəyirsən yenə?!...
-Mənii dinlə!...
-Səni dinləməkmi?! Yoox, cənab, onu görməyəcəksən!Onsuz da yetərincə biabır etdin məni!...
Anar Fəxriyyənin əsəbi halına başını bulayaraq ona yaaxın gləndə Fəxriyyə əlini uzadıb ona "Dur” işarəsi verdi.
-Yaxınlaşma mənə bir daha!...Get sevgilinin yanına!..
-Nə sevgilisi?!-kinayəli soruşub gülümsündü.
-Sən nə sırtıq adamsan!
-Qısqandın yoxsa?!..
Fəxriyyə bir anlıq özünü itirdi.Anarın ona doğru addımladığı görəndə başını silkələyib öünə qayıtdı.
-Yaxınlaşam dedim!-acıqlı səsini yüksəltdi.
-Anar dayanıb onun gözlərinə baxdı.
-Niyə etiraf etmək istəmirsə?! Çooxx maraqlıdır.
-Sənin ya ağlın yerində deyil, ya da psixikan pozulub.Bəlkə karsan, ya da kor?!...
Nicatın sürətlə içəri girərək Fəxriyyənin qarşısını kəsib Anarla üz-üzə, göz-gözə dayanması hər ikisinin təəccübünə səəbəb oldu.
-Anar, həddini aşırsan artıQ! Onsuz da qızın adı çıxıb, bəsdir görüm!...
-Sənə qalmayıb, Nicat.Bu- mənimlə Fəxriyyə arasındadır...
-Heç məsləhət görmürəm, Anar..!
Fəxriyyə səsə çevrilib Lavinə baxdı.Onun özünə əmin duruşundan heç nə anlamadı.
-Fəxriyyə, bu oğlanıgötür çıx, Kazanova cənabları ilə təkbətək danışmaq istəyirəm...
-Lavin, axı nə baş verib?!..
-Onun ağlını başına gətirəcəm, narahat olma...
Fəxriyyə içində tüğyan edən səsini güclə boğub Nicatı kabinetdən çıxartdı.Onların gedişini izləyən Anar üzünü Lavinə tutub nəsə soruşmaq istəyirdi ki, "xarici rəfiqə” onu qabaqladı.
-İlqar hardadır?!....
Anarın gözləri təəccübdən azaıcq böyüsə də çevik davrandı.
-Xanım,çox üzr istəyirəm, amma mən elə adda adam tanımıram..
-Vau! Yalanın dərəcəsinə bax sən hələ bir! –deyib çantasından kağız çıxartdı-Bəs onda bu nədir belə görəsən?!
Anar kağızı əlinə alıb vecsiz şəlildə oxumağa başladı, amma gözlərindəki naarahatçılıq getdikcə böyüyürdü...
Axşam..
Anar qapını hirslə çırparaq evə daxil oldu.Zala keçərkən İlqarın düşüncəli halı onu daha da səsəbiləşdirdi.
-Mənə oyun oynama, Şahmatist!!!....
Samir divandan dik atılb təəccüb qarışıq çaşqınlıqla Anarın qəzəbli baxa=baxa qaldı.İlqqar yerindən qalxmadan hökmlü səslə dilləndi.
-Başlama yenə!...
-Hə, demək belə?!...Lavin kimdir?!...
-Kim kimdir?!
-Samir, qarışma! İlqar, söz soruşdum!...
Samir İlqarla Anara baxıb baş verəcək prosesləri gərginliklə gözləməyə başladı.Anar qəzəbindən partlamaq dərəcəsində olsa da, İlqar sakit halı seçilirdi.Ayağa qalxıb onunla üzbəüz dayandı.
-Nə öyrənmək istəyirsən?!...
-Hər şeyi!...
-Eee! Bəsdirin görüm! Bezdim artıq sizin oyunlarınızdan!-Samir qışqırdı.
Anarla İlqar onun qışqırıqlarına fikir vermədən bir-birlərinə baxırdılar...
Səhər...
Anar evdən ildırım sürətilə çıxıb banka üz qoydu.Dünən İlqarın etirafları onu əməlli-başlı sarsıtmışdı.Onu vurub dpymək, acılamaq istəsə də, bacarmamışdı.İlqara olan qardaş-dost sevgisi, ona duyduğu hörmət-borc duyğusu buna əngəl olmuşdu.Sadəcə onun gözlərinə baxmaqla kifaəyətlənmişdi...
Banka gəlib çatanda yumruqları ixtiyarsız açılıb yığılmağa başladı.Fəxriyyənin başqa oğlanal səmimi danışaraq təbəssümünü nümayiş etdirməsinə daah da səbr edə bilməyib onlara doğrulmağa başladı.Fəxriyyə onun sürətini görüb özü oğlandan aralanaaq getməyə başladı.Özünü sakit aparmağa çalışsa həyəcanı hiss olunurdu.Anar ətrafda heç kəsin olmadığını görüb qızın qolundan tuatraq arxivə aparmağa başladı.
-Burax!...Burax deyirəm, əclaf!...
Fəxriyyə arxivə "atılan” kimi yumruqlarını hazır vəziyyətə gətirdi.Partlamağa hazır bomba idi sanki.
-Sən-əclaf nə istəyirsən məndən?! NƏƏƏ?! Mənimlə necə gəldin, elə də rəftar edirsən. Səninçün kuklayam mən?!...
Anar qızın üstünə getməyə başladı.Fəxriyyə aradan çıxmağa çalışanda Anar onu divara dayayıb gözlərinə qəzəbli baxdı.
-Fəxriyyə...!!!
-Nə var?! Nə bağırarsan?!-səsini qaldırdı.
-Səni bir daha elə vəziyyətdə görməyim!...
-Sən kimsən ki, mənə əmr verirsən, hə?!
Fəxriyyə var-güvü ilə onu sinəsindən itələyib getmək istəyəndə Anarın barmaqlarını qolunda hiss etdi.Anar qəzəblə qızın qolunu daha da bərk sıxaraq gözlərinə baxdı.
-Mən deyəcəyimi dedim, Fəxriyyə!...
-İncidir...Burax!
-Sən də məni incidirsən!...
Anar sözünü bitirməmiş onun dodaqlarına yumuldu.Fəxriyyə onu vurub itələməyə çalışsa da Anarın əllərindən qurtula bilmirdi.Anar qızın belindən tutub daha da bərk sıxdı.Fəxriyyə qarşılıq verməməyə çalışsa da bacarmadı.Qollarını boynuna keçirdəndə Anar qızı masanın üstündə əyləşdirdi...
Elə bu zaman...